2 – Син, адәм углы, Сур хакында кайгы җыры җырла,
Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай ди: – Менә, Минем ачу-ярсуым бу җиргә, кешеләргә вә хайваннарга, кырда үскән агачларга вә җир биргән җимешләргә түгелә, һәм ул мәңге сүнмәс ялкын булып дөрләр.
Мин тауларны кызганып елармын, даладагы көтүлекләрне кызганып, үкереп елармын, чөнки алар көеп беткән, анда хәзер беркем йөрми, терлекләр мөгрәве ишетелми; күк кошларыннан алып хайваннарга кадәр барысы да качып-таралып беткән.
Аларны үзләре дә, ата-бабалары да белмәгән халыклар арасына таратам, артларыннан кылыч җибәреп, тәмам кырып бетерәм.
Исраил хакимнәре турында син кайгы җыры җырла
Алар сине кызганып елар, сиңа: „Диңгезчеләр яшәгән данлыклы шәһәр, һәлак булдың син! Диңгездә кодрәт иясе булып, халкың белән бергә әйләнә-тирәгә шом салып тордың син.
Миңа тагын Раббы сүзе килеп иреште:
Кайгы җыры җырлаячак алар: „Диңгез уртасындагы Сур кебек тагын кайсы шәһәр шулай һәлакәткә тарыган?!“
– И адәм углы! Сур патшасы турында кайгы җыры җырла һәм, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Син – камиллек үрнәге, зирәклек белән тулгансың һәм тиңсез гүзәлсең.
– И адәм углы, Мисыр патшасы фиргавен турында кайгы җыры җырла һәм әйт аңа: «Син халыклар арасындагы арыслан кебек, диңгездәге аждаһа сыман; елгаларыңда ары-бире килеп йөрисең, аякларың белән суны болгатып, елгаларны пычратасың.
И Исраил халкы, сүзләремне тыңла! – Синең хакта матәм егълавы бу.
Шулай итеп, Раббы, Күкләр Хуҗасы Алла, Хуҗа-Хакимебез, болай ди: «Барлык мәйданнарда – егълашу, барлык урамнарда аһ-зар ишетелеп торыр; игенчене – матәм тотарга, матәм җыры осталарын ахылдап егъларга чакырырлар.
