5 Диңгез уртасында ятьмә сала торган урын булыр ул. Моны Мин әйттем, – дип белдерә Хуҗа-Раббы. – Халыклар тарафыннан таланыр ул,
синең өстеңә кулымны сузып, сине башка халыкларга талатырга бирәм, сине халыклар, илләр арасыннан юкка чыгарам, сине һәлак итәм; шул чагында Минем Раббы икәнемне белерсең».
Сине шәрә кыяга әйләндерәм, ятьмә киптерә торган урын булырсың син; бүтән аякка баса алмассың. Моны Мин, Раббы, әйттем», – дип белдерә Хуҗа-Раббы.
Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Кеше яшәмәгән, бушап калган шәһәргә әйләндергәч, төпсез чоңгылларның зур сулары сине күмеп киткәч,
Кайгы җыры җырлаячак алар: „Диңгез уртасындагы Сур кебек тагын кайсы шәһәр шулай һәлакәткә тарыган?!“
Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Менә, Мин Бабил патшасы Нәбухаднессарга Мисыр җирен бирәм, һәм ул, аның байлыгын кулына төшереп, талап җыелган малны гаскәренә өләшер.
Эн-Гедидән алып Эн-Әглаимгә кадәр яр буенда балыкчылар ятьмә салыр. Анда, Бөек диңгездәге кебек, төрледән-төрле балык булыр.