8 Үч алыр өчен ярсуым кайнасын дип, әлеге канны Мин, күренеп торырлык итеп, шәрә кыяда калдырдым».
Миннән йөз чөереп, чит илаһларга багышлап корбан китергән, кылган бөтен гамәлләре белән ярсуымны кузгаткан өчен, бу урынга Минем ачуым чыкты, һәм ул басылырлык түгел».
Раббы Менашшены гафу кылырга теләмәде, чөнки ул, бер гаепсез адәмнәрнең җаннарын кыеп, Иерусалимне канга батырды.
Менә, кылган гөнаһлары өчен җирдә яшәүчеләргә җәза бирергә дип, Раббы Үзенең торагыннан чыга. Шул чагында җир үзенә сеңдергән каннарны күрсәтеп бирәчәк, җаннары кыелган кешеләрен бүтән яшермәячәк.
Әнә, балалар утын җыя, аталары ут дөрләтә, хатын-кызлар, күк алиһәсенә корбан икмәге пешерер өчен, камыр баса. Чит илаһларга шәраб бүләге китереп, алар Мине рәнҗетмәкче булалар.
Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай ди: – Менә, Минем ачу-ярсуым бу җиргә, кешеләргә вә хайваннарга, кырда үскән агачларга вә җир биргән җимешләргә түгелә, һәм ул мәңге сүнмәс ялкын булып дөрләр.
Син, Иерусалим, кеше каны коеп, өстеңә гөнаһ алдың, потлар ясап, үзеңне нәҗесләндердең. Соңгы көнеңне якынайттың син, елларың тәмамланды синең. Шуның өчен Мин сине халыклар алдында көлкегә калдырам, бар җирдә синнән мыскыл итеп көләчәкләр.
Тәкъва ирләр аларга хөкем оештырыр; аларны зина кылучы һәм кан коючыларны хөкем иткән кебек хөкем итәрләр, чөнки алар зиначылар, һәм куллары да канлы.
Шул чагында гына халкыма булган ачуым бетәчәк, ярсуым басылачак һәм үчем кайтачак. Ярсуымны алар өстенә түккәч, Мин, Раббы, бу сүзләрне көнчелеккә бирелеп әйткәнне беләчәкләр.
«Раббыга каршы гөнаһ кылган өчен, кешеләргә Мин бәла-каза җибәрермен, һәм алар, сукырлар сыман, ары-бире килеп йөрерләр; каннары җиргә түгелер, җәсәдләре тирес кебек аунап ятар аларның», – ди Раббы.
Нинди хөкем белән хөкем итсәгез, сез дә шундый хөкем белән хөкем ителерсез. Нинди үлчәм белән үлчәсәгез, сезгә дә шундый үлчәм белән үлчәп бирелер.
Шуңа күрә, вакытыннан элек хөкем итмәгез, Хакимебезнең килүен көтегез. Ул караңгылыкта яшерелгәннәрне яктыртып күрсәтәчәк һәм күңелдәге ниятләрне фаш итәчәк, шул чакта һәркемне Аллаһы мактаячак.
Алар: «Бөек шәһәргә кайгы, кайгы! Ул нәфис җитен, куе кызыл һәм алсу тукымаларга киенгән, алтын, асылташларга һәм энҗегә бизәлгән.