7 Мин аларга, һәркем үзенең күз алдыннан кабахәт нәрсәләрне алып ташласын, үзен Мисыр потлары белән нәҗесләмәсен, Мин – сезнең Раббы Аллагыз, дидем.
Одед углы Азариянең пәйгамбәрлек сүзен ишеткәч, Аса, батырлыгын җыеп, бөтен Яһүдә вә Беньямин җиреннән, шулай ук үзе яулап алган таулы Эфраим төбәгендәге калалардан җирәнгеч сыннарны алып ташлап, Раббы йортының болдыры алдындагы Раббы мәзбәхен яңартты.
– Мин Исраил халкының зарланганын ишеттем. Аларга болай дип әйт: «Бүген кич сез ит ашарсыз, ә иртән икмәк белән туенырсыз һәм шул чагында Минем Раббы Аллагыз булуымны аңларсыз».
– Мин – сезне Мисырдан, коллык йортыннан коткарган Раббы Аллагыз.
Үзегезгә һичнинди потлар ясамагыз. Югарыда, күктә, һәм түбәндә, җирдә, яисә җир асты суларында булган нәрсәләргә охшатып, сын-сурәтләр ясамагыз.
Аларга табынмагыз, сәҗдә кылмагыз, чөнки Мин, сезнең Раббы Аллагыз, бары тик Үземә генә тугры булып калуны таләп итүче Затмын. Миннән йөз чөергән аталарының гөнаһлары өчен өченче, дүртенче буынгача балаларына җәза бирүчемен.
Башка илаһка корбан китерүче теләсә кем юк ителергә тиеш; бары тик Раббыга гына корбан китерегез.
Шул көнне сезнең һәрберегез гөнаһлы куллары белән ясаган көмеш вә алтын потларны чыгарып ташлар.
Исраил халкына, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Хак юлга кайтыгыз, потларыгыздан баш тартыгыз, барлык әшәке нәрсәләрдән йөзегезне читкә борыгыз.
таулардагы сыннарга китерелгән корбан итен ашамаса, Исраил халкының потларына табынмаса, якынының хатынын нәҗесләмәсә,
Кылган барлык җинаятьләрегезне ташлагыз, үзегезгә яңа йөрәк вә яңа рух булдырыгыз; ни өчен үләргә сиңа, Исраил халкы?!
таулардагы сыннарга китергән корбан итен ашамаса һәм Исраил халкы потларына табынмаса, якынының хатынын нәҗесләмәсә һәм күрем вакытында хатынына якын килмәсә,
Мин – сезнең Раббы Аллагыз: Минем кагыйдәләрем буенча гамәл кылыгыз, кануннарымны саклагыз һәм аларны үтәгез.
Ләкин алар Миңа каршы баш күтәрделәр һәм Мине тыңламадылар; беркем дә үзенең күз алдыннан кабахәт нәрсәләрне алып ташламады һәм Мисыр потларына табынудан туктамады. Шунда Мин, ачуымны вә ярсуымны Мисыр җирендә алар өстенә түгәчәкмен, дидем.
Алар яшьли үк Мисырда фәхешлек иттеләр; анда аларның күкрәкләрен иркәләделәр, гыйффәтле имиләрен изделәр.
Ашшурның барлык күренекле угылларына фахишә булды, сөяркәләренең потлары белән үзен нәҗесләде ул.
Яшь чагыннан ул Мисыр сөяркәләре белән йоклады, алар аның гыйффәтле имиләрен изде, үз шәһвәтләрен канәгатьләндерде. Шуннан бирле ул фәхешлек итүне ташламады.
Мин, Раббы, аларның Алласы булырмын, ә колым Давыт аларның җитәкчесе булачак. Моны Мин, Раббы, әйттем.
Чит халыклар арасына әсир төшеп исән калганнар Мине, читкә борылган фәхеш йөрәкләре вә потларга текәлгән күзләре ничек итеп Мине кайгыга салганны исләренә төшерәчәк һәм кылган явызлыклары вә барлык әшәкелекләре өчен үзләренә җирәнеп караячак;
Мин – сезнең Раббы Аллагыз; үзегезне изгеләндерегез һәм изге булыгыз, чөнки Мин изге; сөйрәлүчеләр белән үзегезне пычратмагыз.
Моннан ары исраилиләр үзләренең корбаннарын кәҗә кыяфәтендәге потларга китермәскә – Раббыга хыянәт итмәскә тиешләр. Бу – аларга һәм аларның киләчәк буыннарына мәңгелек кагыйдә».
– Исраилиләргә игълан ит: «Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
Әүвәле үзегез яшәгән Мисыр җирендәге гадәтләрне, Мин сезне алып барачак Кәнган җирендәге гадәтләрне кабатламагыз, аларның йолалары буенча яшәмәгез.
Үзегезне изгелектә тотыгыз, изге булыгыз, чөнки Мин – сезнең Раббы Аллагыз.
– Шулай булгач, – диде Ешуа, – Раббыдан куркыгыз һәм Аны хөрмәт итегез, Аңа тугрылык белән, ихлас күңелдән хезмәт итегез; Фырат аръягында һәм Мисырда ата-бабаларыгыз табынган илаһларны инкяр итеп, бары тик Раббыга гына гыйбадәт кылыгыз!