8 Ә син исә, адәм углы, Мин сиңа әйткәннәрне тыңла; шул фетнәчел йорт сыман үҗәт булма; авызыңны ач та Мин сиңа бирәчәк ризыкны йот.
Соңра алар Багал-Пигурга бил бөктеләр, җансыз потка китергән корбаннарын ашап туендылар.
Хуҗа-Раббы минем колагымны ачты, һәм мин каршылык күрсәтмәдем, качып китмәдем.
Үзенең нык кулы белән мине тотып һәм бу халыкның юлыннан йөрмәскә кисәтеп, Раббы миңа болай диде:
Мин, Раббы кушканча, билбау сатып алдым һәм аны билемә буып куйдым.
Килеп ирешкән сүзләрең минем өчен җан азыгы булды, алар миңа шатлык, күңелемә куаныч китерде, чөнки Син мине Үзеңнеке дип атадың, и Күкләр Хуҗасы Раббы!
– И адәм углы! Син фетнәчел халык арасында яшисең; аларның күзләре бар, ләкин күрмиләр, колаклары бар, ләкин ишетмиләр, чөнки алар фетнәчел халык.
Мин кушканны эшләдем: сөрген юлында кирәкле әйберләрне көндез алып чыктым, ә кичен, кулым белән диварны тишеп, йөгемне чыгардым да халыкның күз алдында җилкәмә күтәрдем.
Ул тагын миңа: – И адәм углы! Мин сиңа әйткән барлык сүзләрне йөрәгең белән кабул ит, колагың белән тыңла, – диде. –
Мин сине, адәм углы, Исраил халкына сакчы итеп куйдым, һәм син Минем авызымнан чыккан сүзләрне ишетеп торырсың, аларны Минем исемемнән кисәтерсең.
Ул миңа: – И адәм углы! Күзләрең белән күр һәм колакларың белән ишет, сиңа күрсәткән нәрсәләрнең һәммәсен күңелеңә салып куй, чөнки син монда шуның өчен китерелдең; бар күргәнеңне Исраил халкына җиткер, – диде.
Шуннан Муса Һарунга әйтте: «Миңа якынлашкан кешеләргә изгелегемне күрсәтермен, бөтен халык алдында Миңа дан өстәлер», – дигән иде Раббы. Һарун эндәшмәде.
Әмма Юныс, Раббыдан качмакчы булып, капма-каршы якка китеп барды. Яфу шәһәренә килеп төшкәч, Таршишка баручы бер корабка юлыкты. Юл бәһасен түләп корабка утырды да, Раббыдан ераграк китү өчен, Таршишка юл тотты.
– Һарунның, бу дөньядан китеп, ата-бабалары белән кушылыр вакыты җитте. Мериба сулары янында биргән әмеремә каршы килгәнегез өчен, Мин исраилиләргә бирергә вәгъдә иткән җиргә Һарун кермәячәк.
Сезгә тапшырылганнар белән хакимлек итмәгез, көтүгә үрнәк булыгыз,
Фәрештә янына килеп, миңа шул кечкенә язма төргәген бирүен үтендем. Ул миңа болай диде: «Аны алып аша. Ашказаныңда аннан әче булыр, әмма авызыңда балдай татлы булыр».