1 Ул миңа: – И адәм углы! Аягүрә торып бас, Минем сиңа әйтер сүзем бар, – диде.
Син бар иткән күкләр киңлегенә, күк гөмбәзенә Син утырткан Айга вә йолдызларга баксам,
Тирә-яктагы ошбу балкыш яңгырлы көндә болытлар өстендәге салават күпере сыман иде. Әлеге күренеш Раббының балкып торган шөһрәте иде. Моны күреп, мин йөзем белән җиргә капландым һәм бер тавыш ишеттем.
Ә син, адәм углы, сөргенгә китү өчен, үзеңә кирәкле әйберләрне әзерлә, көн уртасында алар күз алдында күченеп кит, алар күз алдында бүтән җиргә күчен; шуннан соң алар, бәлки, акылларына килерләр, гәрчә фетнәчел йорт булсалар да.
– И адәм углы! Исраилнең пәйгамбәрлек итүче пәйгамбәрләренә, үз фаразларына нигезләнеп сөйләүче пәйгамбәрләргә, Раббы сүзен тыңлагыз, диген,
– И адәм углы! Әгәр нинди дә булса бер халык, Миңа тугрылыгын сакламыйча, Минем алда гөнаһ кылса, шул чакта Мин, аңа таба кулымны сузып, аны ризыктан мәхрүм итәрмен, аңа ачлык җибәрермен һәм кешеләрен вә терлекләрен һәлак итәрмен.
– И адәм углы! Бу кешеләр йөрәкләрендә потларга урын бирде, абыну ташы итеп үз алдына гөнаһларын китереп куйды. Миңа сорау белән мөрәҗәгать итәр өчен рөхсәт бирә аламмы Мин аларга?!
– И адәм углы! Йөзем куагының бүтән агачлардан өстенлеге нидә? Йөзем ботагы – урмандагы агачларның берсе генә ул.
– И адәм углы! Иерусалимгә аның әшәкелекләрен сөйләп күрсәт
– И адәм углы! Исраил халкына бер табышмак әйт һәм бер гыйбрәтле хикәя сөйлә әле.
Ул миңа: – И адәм углы! Мин сине исраилиләр янына, Миңа каршы баш күтәргән буйсынмас халык янына җибәрәм; алар үзләре вә аларның ата-бабалары Минем алдымда бүгенге көнгәчә хыянәтчеләрдер.
Ә син, адәм углы, курыкма алардан, сүзләреннән дә курыкма. Алар синең тирә-ягыңда күгән куагы вә чәнечкеле үлән кебек булса да, чаяннар арасында яшәгән кебек булсаң да, аларның сөйләгән сүзләреннән курыкма һәм аларның йөзләрен күреп каушап калма, чөнки алар – фетнәчел йорт;
Ә син исә, адәм углы, Мин сиңа әйткәннәрне тыңла; шул фетнәчел йорт сыман үҗәт булма; авызыңны ач та Мин сиңа бирәчәк ризыкны йот.
– И адәм углы! Исраил өлкәннәренә, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Сез Миңа киңәш сорарга килдегезме?! Ләкин Үземнең бар булуым белән ант итәм: Мин сезгә җавап бирмәячәкмен», – дип белдерә Хуҗа-Раббы. –
Ул миңа: – И адәм углы! Алдыңда торганны йот, бу төргәкне аша һәм Исраил халкына барып сөйлә, – диде.
Ул тагын миңа: – И адәм углы! Мин сиңа әйткән барлык сүзләрне йөрәгең белән кабул ит, колагың белән тыңла, – диде. –
– И адәм углы! Мин сине Исраил халкына сакчы итеп куйдым, һәм син Минем авызымнан чыккан сүзләрне тыңларсың, Исраил халкын Минем исемемнән кисәтерсең.
Һәм Ул миңа: – И адәм углы! Әйдә, кит, Исраил халкы янына бар, аңа Мин әйткәннәрне җиткер;
Раббы миңа әйтте: – И адәм углы! Бу сөякләргә җан өреп буламы? – диде. Мин: – Йа Хуҗа-Раббым! Моны Син генә беләсең, – дидем.
И адәм углы! Кирпеч алып, аны үз алдыңа куй һәм шунда Иерусалимнең рәсемен яса.
Ул миңа: – И адәм углы! Күзләрең белән күр һәм колакларың белән ишет, сиңа күрсәткән нәрсәләрнең һәммәсен күңелеңә салып куй, чөнки син монда шуның өчен китерелдең; бар күргәнеңне Исраил халкына җиткер, – диде.
Һәм теге ир миңа: – И адәм углы! Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Мәзбәхне ясаганнан соң, тулаем яндыру корбаны китерү һәм мәзбәхкә кан сибү кагыйдәләре шундыйдыр:
Ә син, адәм углы, сакал кыручының пәкесе кебек үткен кылыч ал, шуның белән башыңны вә сакалыңны кыр, үлчәү белән чәчләреңне тотам-тотам итеп бүл.
– Син, адәм углы, Хуҗа-Раббы Исраил җиренә болай дип әйтә, диген: «Һәлакәт! Җирнең дүрт почмагына һәлакәт килде.
Аннары миңа орынган кеше болай диде: – Даниил, Аллаһының кадерлесе! Әйтергә җыенган сүзләремнең асылына төшенсәң иде; аягыңа торып бас, чөнки мин синең яныңа җибәрелдем. Шушы сүзләрдән соң мин, нык дулкынланып, аягыма торып бастым.
– Курыкма, Аллаһының кадерлесе! Иминлек сиңа! Батыр бул, нык тор! – диде ул миңа. Ул минем белән сөйләшкәндә, миңа хәл кереп: – Сөйлә, әфәндем, чөнки син миңа кабат көч бирдең, – дидем.
Шуннан Җәбраил минем яныма килде, мин исә, котым алынып, йөзем белән җиргә капландым; ул миңа болай диде: – И адәм углы, белеп тор: бу күренеш ахыр заманны аңлата.
Гайсә, яннарына килеп, аларга кагылды һәм: – Торыгыз, курыкмагыз! – диде.
Күктән иңгән Заттан башка берәүнең дә күккә күтәрелгәне юк. Ул Зат – Адәм Углы.
Аллаһы дөньяны шулкадәр яратты ки, Углына иман итүчеләрнең берсе дә һәлак булмасын, ә бәлки мәңгелек тормыш алсын өчен, Үзенең бердәнбер Углын бирде.
Тор, аякларыңа бас! Сине хезмәтче итеп куяр өчен, хәзер күргәннәреңә һәм Минем тарафтан сиңа киләчәктә күрсәтеләчәк нәрсәләргә шаһит итәргә дип, күрендем Мин сиңа.
– Тор да шәһәргә бар. Анда сиңа нәрсә эшләргә кирәклеге хакында әйтелер.