1 Исраил хакимнәре турында син кайгы җыры җырла
Шуннан фиргавен Нехо, Йошия патша урынына аның углы Эльякыймны патша итеп куеп, аның исемен Яһоякыймга алыштырды; Яһүәхәзне исә Мисырга сөрде, һәм тегесе шунда җан тәслим кылды.
Яһүдә патшасы Яһояхин, үзенең әнкәсе, хезмәтчеләре, түрәләре һәм сарай кешеләре белән бергә Бабил патшасы янына чыгып, аның кулына бирелде. Шулай итеп, Бабил патшасы хакимлегенең сигезенче елында Яһояхин әсир төште.
Яһоякыйм дөнья куйгач, аның урынына патша булып углы Яһояхин килде.
Йошиягә багышлап Иремия кайгы җыры язды; һәм бүгенге көндә дә бөтен җырчы ир-егетләр вә хатын-кызлар Йошияне искә алып шушы кайгы җырын башкаралар; бу – Исраилдә гадәткә кергән; әлеге җыр Кайгы җырлары китабында да урын алган.
Яз җиткәч, Нәбухаднессар патша, үзенең кешеләрен җибәреп, аны Раббы йортындагы зиннәтле әйберләр белән бергә Бабилгә алып кайтырга боерды, ә аның якын туганы Сәдыкыйяне исә Яһүдә белән Иерусалим өстеннән патша итеп куйды.
Мисыр патшасы, аны Иерусалимдәге тәхетеннән бәреп төшереп, Яһүдәне йөз талант көмеш вә бер талант алтын түләргә мәҗбүр итте.
Бабил патшасы Нәбухаднессар аңа һөҗүм итте дә, бакыр богау салып, аны Бабил җиренә алып китте.
Яһояхин дигән бу кеше – чыгарып ыргытылган, ярык бер чүлмәкме?! Әллә ул кирәксез бер савытмы?! Ни өчен ул вә аның токымы чыгарып ыргытылган, үзләре белмәгән ят бер илгә олактырылган соң?
Раббы болай ди: «Бу кешене баласызлар исемлегенә языгыз, үз гомерендә бернигә ирешмәгән кеше итеп языгыз, чөнки аның нәселеннән беркем дә Давыт тәхетендә бүтән утыра һәм Яһүдәдә хакимлек итә алмас».
Бабил патшасы Нәбухаднессар Иерусалимнән Яһүдә патшасы Яһоякыйм углы Яһояхинны, аның белән бергә Яһүдәнең түрәләрен, балта осталарын вә тимерчеләрен Бабилгә әсирлеккә алып киткәч, Раббыдан миңа вәхи иңде, һәм мин шуны күрдем: Раббы йорты алдында инҗир салынган ике кәрзин тора иде.
Ә инде Яһүдә патшасы Сәдыкыйяне, аның түрәләрен, Иерусалимнең исән калган һәм Мисырга качып киткән халкын Мин менә шушы бозык, ашарга яраксыз инҗир сыман итәрмен, – ди Раббы. –
Башым – чишмә, күзләрем яшь чыганагы булса, яуда һәлак булган бичара халкымны кызганып, көн-төн елар идем.
Мин тауларны кызганып елармын, даладагы көтүлекләрне кызганып, үкереп елармын, чөнки алар көеп беткән, анда хәзер беркем йөрми, терлекләр мөгрәве ишетелми; күк кошларыннан алып хайваннарга кадәр барысы да качып-таралып беткән.
Тормышыбыз сулышы – башына май сөртелгән, Раббы куйган патшабыз – алар тозагына эләкте. Ә без патша турында: «Халыклар арасында аның күләгәсендә яшәрбез», – дигән идек.
Түрә-хакимнәребезне дошман асып куйды, өлкәннәргә сан бетте.
Һәм аның кәүсәсеннән чыккан ут җимешләрне яндырды, хөкемдар таягы булырдай нык ботаклар анда калмады». Кайгы җыры бу һәм кайгы җыры булып җырлансын да.
һәм әйт: «Арысланнар арасында нинди арыслан иде синең анаң! Яшь арысланнар арасында яшәп үстерде ул үзенең балаларын.
Ул аны минем алдымда ачып куйды, төргәкнең эчке ягында да, тышкы ягында да елау, сыкрау вә кайгы турында язылган иде.
Алар сине кызганып елар, сиңа: „Диңгезчеләр яшәгән данлыклы шәһәр, һәлак булдың син! Диңгездә кодрәт иясе булып, халкың белән бергә әйләнә-тирәгә шом салып тордың син.
– Син, адәм углы, Сур хакында кайгы җыры җырла,
Кайгы җыры җырлаячак алар: „Диңгез уртасындагы Сур кебек тагын кайсы шәһәр шулай һәлакәткә тарыган?!“
– И адәм углы! Сур патшасы турында кайгы җыры җырла һәм, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Син – камиллек үрнәге, зирәклек белән тулгансың һәм тиңсез гүзәлсең.
Менә бу – халыкларның кызлары җырлаячак кайгы җыры; Мисыр һәм аның күп санлы халкы турында җырлаячаклар алар аны“». Бу – Хуҗа-Раббы сүзе.
– И адәм углы! Мисырдагы күп санлы халыкны кызганып ела, аны вә кодрәтле халыкларның кызларын упкынга төшкәннәр белән бергә түбәнге дөньяга озат.
– И адәм углы, Мисыр патшасы фиргавен турында кайгы җыры җырла һәм әйт аңа: «Син халыклар арасындагы арыслан кебек, диңгездәге аждаһа сыман; елгаларыңда ары-бире килеп йөрисең, аякларың белән суны болгатып, елгаларны пычратасың.
И Исраил халкы, сүзләремне тыңла! – Синең хакта матәм егълавы бу.
