2 – Исраил җире турында «Аталары әче йөзем ашаган, ә балаларының тешләре камаша» дигән мәкальне әйткәндә, сез нәрсәне күздә тотасыз?
„Аллаһы бит атасына тиешле җәзаны баласына саклап тора“, – дисез. Ләкин бозыклар белеп торсын өчен, җәзаны Ул аларның үзләренә бирсен,
Аларга табынмагыз, сәҗдә кылмагыз, чөнки Мин, сезнең Раббы Аллагыз, бары тик Үземә генә тугры булып калуны таләп итүче Затмын. Миннән йөз чөергән аталарының гөнаһлары өчен өченче, дүртенче буынгача балаларына җәза бирүчемен.
Минем халкымны кысарга, фәкыйрьләрне тузанга салып таптарга ни хакыгыз бар сезнең?!» – ди. Бу – Хаким, Күкләр Хуҗасы Раббы сүзләре.
Яһүдә патшасы Хизәкыйя углы Менашшеның Иерусалимдә кылган гамәлләре өчен аларны җирдәге барлык патшалыкларга коточкыч мисал итәрмен.
Гөнаһ кылган ата-бабаларыбыз инде юк, ә без аларның җинаятьләре өчен җәза кичерәбез.
– И адәм углы! Исраил җирендәге «Көннәр үтә тора, ә Аллаһыдан иңгән һәртөрле күренешләр тормышка ашмый» дигән сүзләрегез – нинди гыйбарә ул?
Гыйбрәтле мәкальләр белән сөйләүче һәркем синең хакта: „Анасы нинди булса, кызы да шундый“, – дип әйтәчәк.
– Әйтче фетнәчел йортка: «Моның нәрсә белдергәнен аңламыйсызмы?» Әйт аңа: «Менә, Бабил патшасы, Иерусалимгә килеп, аның патшасын вә башлыкларын Бабилгә алып китте, – диген. –
Миңа Раббы сүзе килеп иреште:
Сез: «Ни өчен угыл атасының гөнаһлары өчен җавап бирми?» – дип сорыйсыз. Чөнки углы дөрес вә гадел гамәлләр кыла, Минем барлык кагыйдәләремне саклап, аларны үти; шуңа күрә ул һичшиксез яшәячәк.
Мин Үземнең бар булуым белән ант итәм, – дип белдерә Хуҗа-Раббы, – Исраилдә сез бу мәкальне бүтән әйтмәячәксез.
Аммон угылларына, Хуҗа-Раббы сүзен тыңлагыз, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Минем изге йортым нәҗесләнгәнгә, Исраил җире чүлгә әйләнгәнгә, Яһүдә халкы үз җиреннән сөрелгәндә „әһә“ дип кимсетеп сөйләгәнгә күрә,
Раббы миңа: – И адәм углы! Ошбу сөякләр – бөтен Исраил халкы. Менә, алар: «Сөякләребез кибеп бетте, өметебез үлде, киләчәгебез юк», – ди.
аларга, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Менә, Мин, Эфраим кулындагы Йосыф вә аңа теләктәш Исраил ыругларының таягын алып, Яһүдә таягына кушам һәм аларны бер таяк итәм – алар Минем кулымда бербөтен булачак».
Алар колым Ягъкубка Мин биргән, ата-бабалары яшәгән җирдә яшәр, балалары, балаларының балалары да гомергә шунда яшәр; колым Давыт мәңге аларның хакиме булыр.
– Син, адәм углы, Хуҗа-Раббы Исраил җиренә болай дип әйтә, диген: «Һәлакәт! Җирнең дүрт почмагына һәлакәт килде.
Сезгә хак сүз әйтәм: боларның һәммәсе шушы буын кешеләренә төшәчәк!
Әй адәм, Аллаһы белән бәхәсләшергә син кем соң? Чүлмәк чүлмәкчегә: «Ни өчен мине болай итеп ясадың?» – диярме?