7 Мин аларга каршы чыгармын – бер уттан качсалар, аларны икенче ут тотар. Аларга каршы чыккач, Минем Раббы икәнемне белерсез.
Хазаилнең кылычыннан качып котыла алганнарны Еһү кырып бетерер, Еһү кылычыннан исән калганнарның җанын исә Элиша кыяр.
Денсезләр кебек миннән мыскыллап көлделәр, ачу белән тешләрен шыкырдаттылар.
Казыган чокырларына халыклар үзләре төште, аяклары үзләре куйган ау тозагына эләкте.
Дәһшәтле тавыш ишетеп кача башлаган кеше чокырга егылыр, чокырдан чыкканы ятьмәгә эләгер, чөнки күк тәрәзәләре ачык, җирнең нигезләре чайкала.
Бу шәһәргә яхшылык кылыр өчен түгел, зыян китерер өчен йөзем белән борылдым Мин, – дип белдерә Раббы. – Шәһәр Бабил патшасы кулына тапшырылачак, һәм патша аңа ут салачак».
Сез кылычтан һәлак булачаксыз; Мин сезне Исраилдән читтә дә хөкем итәчәкмен, һәм сез Минем Раббы икәнемне беләчәксез.
Мин, каршы чыгып, аңа хурлык тамгасы салырмын һәм, бүтәннәргә гыйбрәт булсын өчен, аны халкымнан читләштерермен, шул чагында Минем Раббы булуымны белерсез.
Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Урманда үскән агачлар арасыннан йөзем ботагын алып, утка ыргыткан сыман, Иерусалимдә яшәүчеләрне дә Мин утка салырмын.
Аны, ярсуланып, тамыры белән йолкып алдылар, җиргә ыргыттылар; көнчыгыш җиле аны киптерде, җимешләре киселде аның; нык ботаклары корыды – аларны ут яндырды.
Фетнәчел һәм Миңа буйсынмаучы кешеләрне арагыздан чыгарып атачакмын. Килмешәк булып яшәгән җирләреннән Мин аларны чыгарачакмын, ләкин алар Исраил җиренә аяк басмаячак, шунда сез Минем Раббы икәнемне белерсез.
Сезне Исраил җиренә керткәч, Минем Раббы икәнемне белерсез. Ул җирне Мин, кулымны күтәреп, сезнең ата-бабаларыгызга бирергә ант иткән идем.
Сезнең яман юлларыгыз һәм гөнаһлы гамәлләрегез өчен түгел, ә бәлки Үз исемем хакына сезнең белән мөгамәлә иткәндә, сез, Исраил халкы, Минем Раббы икәнемне белерсез“». Бу – Хуҗа-Раббы сүзе.
Кылган барлык әшәкелекләре өчен бу җирне чүл вә бушлык иткәннең соңында алар Минем Раббы икәнемне белерләр“».
Мин Үзем сиңа каршы чыгачакмын, халыклар алдында сиңа хөкем оештырачакмын.
Арагызда, җаннары кыелып, җиргә авучылар булыр, һәм сез Минем Раббы икәнемне белерсез.
Мин сине кызганып тормам, ярлыкамам, йөргән юлларың һәм барлык әшәкелекләрең өчен җәзалармын. Шул чагында Минем Раббы икәнемне белерсең».
Әгәр исраилиләрнең яки алар арасында яшәүче килмешәкләрнең берәрсе кан ашый икән, Мин андый кешегә каршы чыгачакмын һәм аны үз халкыннан читләштерәчәкмен.
Ачулы карашымны сезгә юнәлткәч, сез дошманнарыгыз алдында җиңелерсез – алар сезнең өстән хакимлек итәр, һәм сез шулкадәр куркак булырсыз ки, эзәрлекләүче булмаганда да качарсыз.
Арысланнан качып котылган берәүнең каршысына аю килеп чыккан, яки, өенә чабып кереп диварга таянгач, кулын елан чаккан кебек нәрсәдер бу!