2 Шунда миңа Раббы сүзе килеп иреште:
Яробам хатыны нәкъ ире кушканча эшләде: җыенып Шилоһка, Ахия йортына юнәлде. Ахия инде күрми, чөнки картаюдан аның күзләре сукырайган иде.
Минем янга Исраил өлкәннәреннән берничә кеше килеп, каршыма утырды.
– И адәм углы! Бу кешеләр йөрәкләрендә потларга урын бирде, абыну ташы итеп үз алдына гөнаһларын китереп куйды. Миңа сорау белән мөрәҗәгать итәр өчен рөхсәт бирә аламмы Мин аларга?!
Хактыр: Үзенең колларына – пәйгамбәрләргә – сер-ниятен алдан белдермичә, Хуҗа-Раббы һичбер эш кылмас.
