4 Синең пәйгамбәрләрең, Исраил, хәрабәләр арасында посып яткан төлкеләр кебек.
Китерегез тотып йөзем бакчасын кимерүче төлкеләрне, төлке балаларын, чөнки шау чәчәктә безнең йөзем бакчалары.
Сион тавы бушап калды, анда чүл бүреләре эзләнеп йөри.
Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диген: «Үз-үзен рухландыручы һәм башка берни күрмәүче акылсыз пәйгамбәрләргә кайгы!
Раббы көнендә булачак сугышта нык торыр өчен, сез, дивардагы җимерекләр янына барып, Исраил хакына диварны төзекләндермисез.
Берәр бушбугаз, ялганчы адәм килеп: „Шәраб вә сыра сездә мулдан булачак“, – дип өметләндерсә, бу халык аны пәйгамбәр дип кабул кыла!
Ашарга биргән кешеләргә – тынычлык, ә ризык бирмәгәннәргә сугыш игълан итеп, бу пәйгамбәрләр минем халкымны алдыйлар. Раббы аларга болай ди:
Яныгызга сарык тиресе ябынып килүче ялган пәйгамбәрләрдән сакланыгыз: эчендә ерткыч бүреләр алар.
Андый кешеләр Хакимебез Мәсихкә түгел, үзләренең карыннарына хезмәт итәләр, ышандырырлык сүзләр сөйләп һәм ялагайланып, ихлас күңеллеләрне алдыйлар.
Без бу турыда сөйләшергә тиеш идек, чөнки Мәсих Гайсә биргән азатлыгыбыз турында сораштырып белергә һәм безне коллыкка төшерергә дип, яныбызга яшерен рәвештә ялган «имандашлар» килгән иде.
Инде без, мәкерле кешеләрнең хәйләсенә алданып, дулкыннар көймәне бер яктан икенче якка ыргыткандай һәм җил аны үзе белән алып киткәндәй, төрле ялган тәгълиматларга иярүче сабыйлар булмыйк.
Аннары җанвар һәм аның исеменнән галәмәтләр күрсәткән ялган пәйгамбәр кулга алындылар. Бу ялган пәйгамбәр җанвар тамгасын кабул иткәннәрне, аның сынына табынучыларны шул галәмәтләр ярдәмендә алдаган иде. Алар икесе дә янып торган күкертле күлгә тере килеш ыргытылды.