10 Тынычлык юк чагында: «Тынычлык бар», – дип әйтеп, Минем халкымны юлдан яздырган өчен, халык какшап торган дивар корганда, аны агартып сылаган өчен,
Әмма халык әлеге сүзләргә колак салмады; Менашше аларны шул дәрәҗәдә юлдан яздырды ки, кылган гамәлләре белән алар исраилиләрнең күз алдыннан Раббы юк иткән халыклардан да уздырып җибәрделәр.
Михаяне чакырырга киткән йомышчы, аны табып: – Пәйгамбәрләр бөтенесе бер булып патшага уңыш вәгъдә итәләр. Синең сүзең дә аларныкыннан аерылмасын иде, син дә яхшы сүзеңне әйт, – диде.
Тәкъва кеше үзенең якынына дөрес юл күрсәтер, ә яманнар күрсәткән юл адаштырыр.
Гаиптән хәбәр бирүчеләргә алар: «Инде Аллаһыдан иңгән күренешләрне сөйләүдән туктагыз», пәйгамбәрләргә: «Безгә дөреслекне сөйләүче вәхиләр кирәкми, җаныбызга рәхәт сүзләр генә әйтегез, ялган вәхиләр генә җиткерегез, – диләр. –
Явызларга тынычлык булмас!» – ди Аллам.
Шунда мин әйттем: – И Хуҗа-Раббы! Пәйгамбәрләр аларга: «Кылыч күрмәссез, ачлык кичермәссез, чөнки Раббы сезгә бу җирдә мәңгегә тынычлык бирә», – дип, һаман саен тукып торалар.
Мине санга сукмаучыларга алар һаман: „Раббы сезгә иминлек вәгъдә итә!“ – диләр; үҗәт йөрәкләре кушканча эшләүчеләргә: „Сезгә һичнинди бәла килмәячәк!“ – дип әйтәләр.
Ялган төшләр сөйләүче, үзләренең шул төшләре вә уйдырмалары белән халкымны юлдан яздыручы пәйгамбәрләргә каршы Мин! – дип белдерә Раббы. – Мин аларны җибәрмәдем, аларга моны эшләргә кушмадым. Алар бу халыкка бернинди файда китермиләр. Бу – Раббы сүзе.
Әмма иминлек-тынычлык киләсен алдан хәбәр иткән пәйгамбәрнең әйткәннәре тормышка ашканнан соң гына, аны Раббы җибәргән чын пәйгамбәр дип таныганнар.
Мин шунда: – Йа Хуҗа-Раббы! Син бу халыкны вә Иерусалимне «Сезгә тынычлык килер!» дигән вәгъдәң белән алдадыңмыни? Бугазыбызга инде кылыч килеп терәлгән бит! – дидем.
пәйгамбәрләр ялган хәбәр сөйли, руханилар алар сүзе буенча хакимлек итә, ә Минем халкым моңа каршы килми. Шушыларның бөтенесенә чик куелгач, ниләр кылырлар икән?
Минем халкым адашкан сарыклар сыман иде; көтүчеләре аларны юлдан яздырды, таулар арасына таралырга ирек бирде; таулар, калкулыклар арасында йөри торгач, яшәгән урынын онытты алар.
Халкымның җәрәхәтен алар өстән-өстән генә дәвалыйлар, „Иминлек, иминлек!“ – дип сөйләнәләр, ә иминлек юк.
Бичара халкымның җәрәхәтен алар өстән-өстән генә дәвалыйлар, „Иминлек, иминлек!“ – дип сөйләнәләр, ә иминлек юк.
Без тынычлык эзләдек, әмма яхшылык килмәде; сихәтләнү көттек, әмма коточкыч хәлләргә дучар булдык.
Ә пәйгамбәрләрең шушыларның һәммәсен агартып сылыйлар: күренешләре – ялган, күрәзәлекләре буш аларның, Раббы әйтмәсә дә, Хуҗа-Раббы болай дип әйтә, диләр.
Дәһшәт килгәч, алар тынычлык эзләр, ләкин таба алмас.
Эшегезгә күрә әҗерен бирү көннәре – җәза көннәре килә. Исраил, шуны бел: гөнаһларың артык күп, дошманлыгың көчле булганга, син, пәйгамбәрләр – ахмак, илаһи рух белән илһамланганнар – акылсыз, дип саныйсың.
Берәр бушбугаз, ялганчы адәм килеп: „Шәраб вә сыра сездә мулдан булачак“, – дип өметләндерсә, бу халык аны пәйгамбәр дип кабул кыла!
Менә тәкәбберләрне бәхетле дип санарга мөмкин, яманлык кылучылар да рәхәттә яши. Алар, Аллаһыны сынап торсалар да, җәзасыз калалар», – дисез.
Кешеләр: «Бар да тыныч, куркыныч түгел», – дип әйткәндә, авырлы хатын-кызның бала тудыру газаплары җиткәндәй, кинәт һәлакәт килер, һәм алар качып котыла алмаслар.
Изге Рух ачык әйтә: ахыр заманда кайберәүләр, алдакчы рухларга һәм җен өйрәтүләренә колак салып, иманнан кире чигенерләр.
Мәкерле кешеләр һәм алдакчылар исә, башкаларны адаштырып һәм үзләре дә адашып, явызлыкларында тагын да алга китәрләр.
Боларны мин сезне юлдан яздырырга тырышучылар хакында язам.
Әмма сиңа каршы сүзем бар: үзен пәйгамбәр дип атап, фәхешлеккә һәм потларга корбан ителгән ризыкны ашарга өйрәткән, колларымны юлдан яздырган Изебел исемле хатынга түзәсең.