9 Мин сезне шәһәрдән куып чыгарачакмын, чит халыклар кулына тапшырачакмын һәм сезгә хөкем оештырачакмын.
Раббы Менашшены гафу кылырга теләмәде, чөнки ул, бер гаепсез адәмнәрнең җаннарын кыеп, Иерусалимне канга батырды.
Аталарыбыз яшәгән көннәрдә дә, хәзер дә халыкның гаебе ифрат зурдыр. Үзебез, патшаларыбыз вә руханиларыбыз кылган гөнаһлар өчен чит ил патшалары кулына калдык – кылыч астына эләктек, әсирлеккә, талануга, хурлыкка дучар ителдек; хәзер дә шуннан котыла алмыйбыз.
Тынычлык иңгәч, диңгезчеләр шатлык кылган, һәм Раббы аларны теләгән җирләренә илтеп җиткезгән.
Ә фәкыйрь-юксылларга хәерчелектән чыгарга булыша, гаиләләрен сарык көтүедәй ишәйтә.
Яман эшләргә хөкем тиз ясалмый, шунлыктан адәм баласы явызлык арты явызлык эшләүдән курыкмый.
Димәк ки, Иерусалимнән Бабилгә Мин сөргән кешеләр, Раббы сүзләрен тыңлагыз!»
Бабил патшасы Риблада Сәдыкыйянең күз алдында аның угылларын, шулай ук Яһүдәнең барлык затлы кешеләрен кадап үтерде.
Шуңа күрә Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Шәһәрдә сез үтергән кешеләр – ит, ә бу шәһәр – казан; ләкин Мин сезне аннан куып чыгарачакмын.
Мин сине зиначы хатыннарны вә кеше канын түгүчеләрне хөкем иткән кебек хөкем итәчәкмен һәм көнчелегемнән ярсып үлемгә тартачакмын.
Йортларыңны яндырып, күп санлы хатыннар алдында сиңа җәза бирәчәк. Мин синең фәхешлегеңә чик куячакмын, һәм син инде бүләкләр бирмәячәксең.
ачуымны синең өскә яудырачакмын, сиңа утлы сулышымны өрәчәкмен, сине кешеләр үтерүдә тәҗрибәсе зур булган рәхимсез затлар кулына тапшырачакмын.
Мисырга җәзам шул булыр, һәм алар Минем Раббы икәнемне белерләр».
аталар үз балаларын, ә балалар үз аталарын ашаячак; Мин сиңа хөкем оештырачакмын, исән калганнарны исә төрле тарафларга җилгә таратачакмын.
Бөтен ярсулы ачуым вә каты җәзалар белән хөкем оештыргач, син тирә-юньдәге халыклар арасында хурлыкка вә көлкегә калачаксың, син алар өчен кисәтүле билге вә шом булачаксың. Моны Мин, Раббы, әйттем.
Мин Үзем сиңа каршы чыгачакмын, халыклар алдында сиңа хөкем оештырачакмын.
Ата Углына хөкем итү хокукын да тапшырды, чөнки Ул – Адәм Углы.
Хакимлек итүче, синең мәнфәгатеңне кайгыртып, Аллаһыга хезмәт итә. Яманлык кыласың икән инде, курык! Ул тикмәгә генә кылыч тагып йөрми: Аллаһы хезмәтчесе буларак, явызлык кылучыларны Аллаһының ачуына дучар итеп җәза бирә.
Раббы сезне һәм үзегез куйган патшагызны сез дә, ата-бабаларыгыз да белмәгән халыкка илтеп тапшырыр, һәм сез шунда агачтан, таштан ясалган башка илаһларга хезмәт итәрсез.