7 Аларны пакьләү өчен, менә нәрсә эшлә: өсләренә пакьләү суы сип, ә левиләр, үзләренең бар җирен пәке белән кырып, киемнәрен юсыннар – шуннан алар пакь булырлар.
Ягъкуб, бөтен өй җәмәгатенә һәм янында булган барлык адәмнәргә мөрәҗәгать итеп: – Чит-ят илаһларыгызны ташлагыз! – диде. – Чистарынып, өс киемнәрегезне алыштырыгыз.
Әмма Аллаһы сине тәмам туздырып ташлар, чатырыңнан сөреп чыгарыр, терекләр җиреннән тамырың белән йолкып ыргытыр.
Раббы Мусага болай диде: – Халык янына бар! Бүген һәм иртәгә аларны изгеләндер! Кешеләр үзләренең киемнәрен юсыннар һәм
Әмма ул күп халыкларны гаҗәпләндерәчәк әле, патшалар аның алдында тынып калачак! Дөрестән дә, кешеләр үзләренә әйтмәгән нәрсәләрне күрәчәк, ишетмәгән нәрсәләргә төшенәчәк».
«Котылыр өчен, йөрәгеңдәге явызлыкны юып төшер, Иерусалим! Бозык уйлар кайчанга кадәр яшәр икән синдә? – ди Раббы. –
Чиста су бөркеп, сезне пакьләндерәм, һәм сез чистарынырсыз. Мин сезне бар булган пычрагыгыздан, барлык потларыгыздан арындырам.
Шуңа кагылган һәркем нәҗес булыр; ул кеше үзенең киемнәрен юарга, үзе дә юынырга тиеш – кичкә кадәр ул нәҗес булыр.
Бүлендеге килгән кеше утырган урынга бүтән берәү утырса, үзенең киемнәрен юарга һәм үзе дә юынырга тиеш – кичкә кадәр ул нәҗес булыр.
Аларны яндырган кеше үзенең киемнәрен һәм тәнен юарга тиеш, шуннан соң гына ул станга керә алыр.
Муса Һарунны, аның угылларын алып килеп коендырды; Һарунга күлмәк кидерде, биленә пута буды, өстенә япанча кигертеп, эфод яптырып, өстеннән бизәкле билбау буды – эфодны шулай ныгытып бәйләде.
Үлгән кешенең мәетенә кагылган һәм үзен пакьләмәгән һәркем Раббының Изге чатырын нәҗесли, андый кеше Исраил халкы арасыннан юк булырга тиеш, чөнки аның өстенә пакьләү суы сибелмәгән, шунлыктан ул – шакшы, ул әле һаман нәҗес булып калачак.
Барлык кием-салымнарыгызны, күн һәм тире әйберләрегезне, кәҗә мамыгыннан эшләнгән бар нәрсәгезне, шулай ук барлык агач савытларыгызны чистартыгыз.
Левиләр, чистарынып, кием-салымнарын юдылар. Һарун аларны, күтәреп селкегән бүләкне багышлаган кебек, Раббыга багышлады һәм, аларны пакьләү өчен, гөнаһтан арындыру йоласын башкарды.
Боларда ашау-эчү, төрле юыну йолалары гына күздә тотыла. Бу кагыйдәләр бары тик тышкы якны күздә тоталар, һәм алар, яңа тәртип урнаштырылганчы гына, үз көчендә була.
Әгәр дә үгез һәм кәҗә каны яисә корбан итеп яндырылган яшь бозау көле, нәҗесләнгәннәр өстенә сибелеп, тәнне йола буенча пакьләндерә икән,
Аллаһыга якынлашыгыз, шунда Ул да сезгә якынаер. Әй гөнаһлылар, кулларыгызны чистартыгыз! Әй икеләнүчеләр, йөрәкләрегезне пакьләндерегез!
Бу хәзер сезне коткара торган суга чумдыру йоласын гәүдәләндерә. Суга чуму – тәннең керен юып төшерү түгел, саф вөҗдан белән Аллаһыга мөрәҗәгать итү буларак, Гайсә Мәсихнең үледән терелеп торуы аша сезне коткара.
Мин аңа: «Әфәндем, син беләсең», – дидем. Ул миңа болай диде: «Алар бөек афәт кичереп килгәннәр. Киемнәрен Бәрәннең каны белән юып агартканнар.