3 «Әгәр кем дә булса Раббыга нәзер әйтсә яки үзен антлы вәгъдә белән бәйләсә, ул үзенең биргән сүзен бозмасын һәм авызыннан чыккан һәр сүзен үтәсен.
Ул шулай ук Аллаһы исеме белән антлар эчергән Нәбухаднессар патшага каршы баш күтәрде. Йөрәге тәмам каткан, үҗәт Сәдыкыйя Исраилнең Раббы Алласына йөзе белән борылырга теләмәде.
Коткарып сөендер мине кабат, күндәмлек рухын уят үземдә.
– Исраилиләргә игълан ит: «Әгәр кем дә булса берәүне, Раббыга багышлыйм, дип нәзер әйтеп, соңыннан аны йолып алырга карар итә икән,
Муса исраилиләрнең ыруг башлыкларына әйтте: – Раббы менә нәрсә әмер итте:
Әгәр бер хатын яшь чагында, атасы өендә торган вакытта, Раббыга нәзер әйтсә яки үзен вәгъдә белән бәйләсә,
– Исраилиләр белән сөйләшеп, шуны җиткер: «Әгәр бер ир яки хатын нәзир булу өчен, ягъни үзен Раббыга багышлау өчен нәзер кылса,
хатыннар бердәмлек җыелышларында дәшмәсеннәр, чөнки аларга анда сөйләргә рөхсәт ителми. Муса канунында әйтелгәнчә, алар буйсынучан булырга тиеш.
Әмма исраилиләр аларга һөҗүм итмәде, чөнки җәмәгать башлыклары Исраилнең Раббы Алласы белән ант иткән иде. Җәмәгать башлыкларының бу эшләренә Исраил халкы сукранырга тотынды.
Кызын күрүгә, өстендәге киемен ертып, ул: – Их, кызым, син мине чарасыз иттең! Зур бәлагә салдың син мине! Мин бит Раббыга нәзер әйттем һәм сүземнән кире кайта алмыйм хәзер! – диде.