2 – Исраилиләр белән сөйләш тә, һәр ыругтан берәр данә исәбеннән юлбашчылардан унике юл таягы җыеп алып, һәрберсенең исемен үз таягына язып куй,
Хөкемдарлык тәхетеннән Яһүдә һич төшмәс! Хуҗасы килгәнчегә кадәр, аның хөкемдарлык таягын кулдан ычкындырмас! Ил-халыклар аңа буйсынырлар.
шулай ук кабиләләре буенча нәсел шәҗәрәсенә теркәлгән руханиларга, кемнең кайсы бүлектә нинди вазифа башкаруына карап, яше егермедән узган левиләргә өлеш чыгаралар иде.
Бөектер эш-гамәлләре Раббының! Кем аларга сокланып карый, шул аларның асылына төшенергә тырыша.
Әйе, Раббы безгә бөек эш кылды – безне куаныч-шатлыкка күмде.
Шушы май белән Очрашу чатырын, Боерыклар сандыгын, өстәл һәм өстәлдәге барлык савыт-сабаны, шәмдәл һәм аның кирәк-яракларын, хуш исле сумала-майлар көйрәтү мәзбәхен, корбан яндыру мәзбәхен һәм аның барлык әсбапларын, шулай ук юынгыч һәм аның аскуймасын майла.
Кешеләргә могҗизалар күрсәтү өчен, үзең белән юл таягыңны ал.
Раббы Мусадан: – Синең кулыңда нәрсә ул? – дип сорады. – Юл таягым, – дип җавап кайтарды Муса.
Һәм аның кәүсәсеннән чыккан ут җимешләрне яндырды, хөкемдар таягы булырдай нык ботаклар анда калмады». Кайгы җыры бу һәм кайгы җыры булып җырлансын да.
күпләрне чабар өчен чарланган ул, яшендәй ялтырасын өчен ышкылган. Ни дип сөенергә безгә?! – Углымның хакимлек таягы һәртөрле агачка түбәнсетеп карый!
Бу сынау һичшиксез килер. Хакимлек таягын кылыч чабып өзсә, нәрсә булыр?! – дип белдерә Хуҗа-Раббы. –
И Раббы, Үз халкыңны – Үзең сайлап алган көтүеңне – кулыңдагы таягың белән саклап йөрт. Тирә-якта уңдырышлы җирләр булса да, алар урман-чытырман арасында көн күрәләр. Инде алар, элекке заманнардагы кебек, Башан вә Гилыгад көтүлекләрендә утлап йөрсеннәр иде.
Раббы Мусага әйтте:
ә Леви ыругы таягына Һарун исемен яз. Һәр ыруг башлыгыннан берәр таяк булырга тиеш.
Изге чатырны корып бетергәннән соң, Муса чатырны һәм аның барлык кирәк-яракларын, мәзбәхне һәм аның барлык әсбапларын май сөртеп изгеләндерде.