4 Моны ишеткәч, Муса йөзе белән җиргә капланды.
Шәһәр халкы кырылып барганда, мин, берьялгызым калып, йөзем белән җиргә капландым һәм: – Йа Хуҗа-Раббы! Иерусалимгә ачуыңны яудырып, Исраилдә исән калганнарның һәммәсен дә һәлак итәрсең микәнни?! – дидем.
Шунда Муса белән Һарун бөтен Исраил халкы алдында йөзләре белән җиргә капландылар.
Алар исә, йөзләре белән җиргә капланып, Раббыга ялварырга тотындылар: – И Аллаһы, һәр тереклек иясенә сулыш бирүче Аллаһы! Бер кеше эшләгән гөнаһ өчен Син бөтен халыкка ачу белдерәсеңме?!
– Бу халыктан читкәрәк китегез – Мин аларны хәзер күз ачып йомган арада юк итәм! – диде. Әмма Муса һәм Һарун йөзләре белән җиргә капландылар.
Корахка һәм аның тарафдарларына ул: – Иртәгә таңда Раббы кемнең Аныкы һәм изге булуын, кемгә Раббыга якынлашырга яравын күрсәтер. Раббы кемне сайлап алса, шул Аңа якынлаша алыр, – диде. –
Муса белән Һарун, җыелган кешеләр яныннан китеп, Очрашу чатыры алдына килделәр дә йөзләре белән җиргә капландылар, менә шул чакта аларга Раббы шөһрәте күренде.
Ешуа, өстендәге киемнәрен ертып, Раббының Килешү сандыгы янында йөзе белән җиргә капланды һәм кич җиткәнче шунда ятты. Исраилнең өлкәннәре дә шулай эшләде, бөтенесе башларына көл сипте.
