4 Бер-берсенә алар: – Үзебезгә җитәкче сайлыйк та кире Мисырга әйләнеп кайтыйк, – диештеләр.
Мисырга китәбез! Анда сугыш күрмәбез һәм сугыш быргысын ишетмәбез, ачлыктан җәфа чикмәбез, шунда гомер итәрбез», – дисәгез,
Шунда Муса белән Һарун бөтен Исраил халкы алдында йөзләре белән җиргә капландылар.
Лут хатыны белән нәрсә булганны исегездән чыгармагыз!
Әмма аталарыбыз, Муса әйткәнне тыңламыйча, кабат Мисырга китәргә теләгәннәр.
Патша үз атларының санын арттырмасын һәм атлар алып кайтырга кешеләрне Мисырга җибәрмәсен, чөнки Раббы сезгә: «Бу юлдан бүтән кире кайтмагыз», – дигән иде.
Мин сезгә: «Моннан ары бу юлны күрмәссез!» – дип әйткән юлдан Раббы сезне корабта Мисырга кире кайтарыр; анда дошманнарыгызга кол ир вә кол хатын булып сатылырга теләсәгез дә, сезне алучы табылмас.
Үзләре калдырып киткән ил турында уйлаган булсалар, анда кире кайту мөмкинлеге дә булган булыр иде.