7 Әлеге манна кориандр орлыгына охшаган һәм саргылт төстә иде.
Хавилә җиренең алтыны бик яхшы, анда тагын хуш исле сумала һәм ахак асылташы табыла иде.
Муса аларга әйтте: – Моны Раббы шулай кушты: иртәгә – шимбә, Раббыга багышланган изге ял көне. Бүген күпме теләсәгез, шулкадәр ризык пешерегез яки кайнатыгыз, ә артып калганын иртәгәге көн өчен саклагыз.
Әлеге ризыкны Исраил халкы манна дип атады. Ул ак, кориандр орлыгына охшаган булып, тәме белән баллы юка көлчәне хәтерләтә иде.
Халык, әйләнә-тирәдә йөреп, шул маннаны җыя иде дә, кул тегермәнендә тартып яки киледә төеп, аны казанда пешереп ашый яисә оныннан көлчә ясый иде. Аның тәме зәйтүн маенда пешерелгән көлчәне хәтерләтә иде.
Рухның бердәмлекләргә әйткәнен колагы булган ишетсен. Җиңүчегә серле манна һәм ак таш бирермен. Ул ташта исә аны алучыдан башка һичкем белмәгән яңа исем язылган булыр“».