5 Без Мисырда вакытта бушлай ашаган балыкларны, кыяр, кавыннарны, ялпак суган, башлы суган һәм сарымсакларны искә төшерәбез.
Раббы күкләрне гөрселдәтте; боз һәм утлы күмерләр чәчрәтеп, Аллаһы Тәгалә Үзенең авазын ирештерде.
– Раббының кулы безне Мисыр җирендә үтерсә, яхшырак булыр иде, – диде алар. – Анда, ичмаса, ит салынган казан янында утырдык, туйганчы ашадык. Ә сез безне шушы чүлгә алып килдегез, һәм биредә без барыбыз да ачтан үләчәкбез.
Сион-кыз гына калды – йөзем бакчасындагы чатыр, кыяр түтәлендәге куыш, камалыштагы шәһәр кебек булды.
Мисырга китәбез! Анда сугыш күрмәбез һәм сугыш быргысын ишетмәбез, ачлыктан җәфа чикмәбез, шунда гомер итәрбез», – дисәгез,
Күк алиһәсе хөрмәтенә хуш исле сумала-майлар көйрәтүдән, бүләк итеп шәраб китерүдән туктагач, хәерчелектә яшибез, кылычтан һәм ачлыктан кырылабыз.
Исраилиләр, Муса белән Һаруннан зарланып, аларга: – Мисыр җирендә яки шушы чүлдә үлеп кына калсак иде!
Аларның ахыры – һәлакәт, аларның илаһы – карын, аларның даны – оялырга тиешле нәрсәләр белән горурлану. Алар бары дөньяви гамәлләр турында уйлыйлар.