9 Сезгә һөҗүм итүче дошманга каршы үз җирегездә сугышка чыкканда, кузгалу турында быргылар кычкыртыгыз. Шул чакта сез Раббы Аллагыз тарафыннан искә алынырсыз һәм дошманнарыгыздан котылып калырсыз.
Ахырда Аллаһы, Нухны һәм аның белән бергә көймәдә булган барлык хайваннарны исенә төшереп, җир өстенә җил истерде. Суның артуы бетте.
Шулай, җитәкчебез Аллаһы һәм сезгә каршы сугышка өндәп быргы тоткан Аллаһы руханилары безнең белән. Исраилиләр! Ата-бабаларыгызның Раббы Алласына каршы көрәшмәгез, чөнки барыбер уңышка ирешмәссез.
Яһүдиләр борылып карасалар, аларга алдан да, арттан да һөҗүм итәләр. Шунда алар, ярдәм сорап, Раббыга ялвардылар. Руханилар быргыларын кычкыртырга тотынды,
Сусыз чүлдә адашып йөргән, кеше яшәгән кала юлын тапмый интеккән иде берәүләр;
Моны күргән саф йөрәкле җаннар куанырлар, ә явызларның авызы ябылыр.
Әй әһле җиһан! Әй җир йөзендә яшәүчеләр! Тауларда байрак күтәрелгәч – күрерсез, быргы кычкырткач – ишетерсез!
Раббы болай дип әйтә: «Каты итеп кычкыр, тавышыңны тыйма, быргыныкы сыман көчле ит! Халкым кылган җинаятьләрне, Ягъкуб нәселе кылган гөнаһларны аларның үзләренә белдер!
Аһ, авыртудан сызланам мин – газапларым көчледер! Аһ, йөрәгем яна, дөп-дөп кага! Тыныч кала алмыйм мин, чөнки дошманнарның быргы тавышын, сөрәнләп кычкыруын ишетәм.
Кайчанга кадәр яу байрагы күз алдымда торыр? Кайчанга кадәр быргы авазлары колагымда яңгырар?
Бөтен илдә быргы кычкыртыгыз, Яһүдәдә игълан итегез, Иерусалимдә белдерегез: «Җыеныгыз, ныгытылган шәһәрләргә китик! – дип сөрән салыгыз. –
Әмма шундый көннәр килер, – дип белдерә Раббы, – аммониләр мәркәзе Рабаһка каршы Минем ихтыярым буенча сугышчан авазлар яңгырар; һәм ул шәһәр хәрабәләр өеменә әйләнер, әйләнә-тирәдәге авыллар янып бетәр, – ди Раббы. – Шунда Исраил үз җирен дошманнардан кире кайтарыр.
Әй Беньямин кешеләре, Иерусалимнән качыгыз! Тыкуа шәһәрендә быргы кычкыртыгыз! Бәйт-Һаккеремда учак ягып кисәтегез! – Төньяктан әнә афәт вә зур һәлакәт яный!
Мин: „Быргы тавышына колак салыгыз!“ – дип, сезгә сакчылар куйдым, ләкин сез: „Колак салмыйбыз!“ – дидегез.
Быргы кычкыртуга һәммәсе әзер булып торса да, беркем сугышка бармас, чөнки аларның бөтен өеренә бик нык ачуым чыкты.
Гибгада мөгез быргы, Рамаһта быргы кычкыртыгыз, Бәйт-Авенда оран салыгыз: „Әй Беньямин, артыңнан дошман килә!“
– Исраилиләргә игълан ит: «Җиденче айның беренче көне – сезнең өчен махсус ял көне; ул көнне, быргылар кычкырткач, изге җыелыш үткәрегез.
Шәһәрдә быргы кычкыртсалар, халыкны курку алмасмы?! Шәһәргә бәла килсә, Раббы кулы белән эшләнмиме бу?
ныгытылган шәһәрләргә вә биек манараларга каршы сугышка чакырып, быргы кычкырткан көн бу.
Муса, һәр ыругтан берәр мең гаскәрине сайлап алып, рухани Элгазар углы Пинхәс белән бергә сугышка озатты. Пинхәс Изге бүлмә савытларын һәм хәбәр сала торган быргыларын алды.
Әгәр быргы тонык аваз чыгарса, сугышка кем әзерләнер?
Дошманнарыгызга каршы сугышка чыккач, сез атларны, арбаларны һәм сан ягыннан сездән күпкә артык сугышчыларны күрерсез, ләкин курыкмагыз, чөнки сезне Мисыр җиреннән алып чыккан Раббы Аллагыз сезнең яныгыздадыр.
Нун углы Ешуа, руханиларны җыеп, аларга: – Раббының Килешү сандыгын алыгыз, ә җиде рухани аның алдыннан быргыларын күтәреп барсын, – диде.
сидунлылар, амалыкыйлар һәм магониләр кул астында җәфа чиккән чакта, ялынып-ялварып Миннән ярдәм сорауга, Мин һәрчак сезне коткара килдем!
Шул елны әлеге халыклар, Үрдүннең көнчыгыш ярында, амориләр җирендәге Гилыгадта яшәүче Исраил угылларын җиңеп чыгып, унсигез ел дәвамында аларга көн күрсәтмиләр.
Хөкемчеләр билгеләгән чакта Раббы, Үзе дә хөкемче янында булып, хөкемче исән чакта исраилиләрне дошманнарыннан коткара килде, чөнки җәберләүчеләрнең һәм залимнәрнең кысу-изүеннән ыңгырашкан исраилиләрне кызганды.
Шунда, Эфраим тауларында, Эхуд үзенең быргысын кычкыртты, шуннан Исраил угыллары аның белән бергә таулардан төште; гаскәрнең башында Эхуд иде.
Шулвакыт Гидеонга Раббы Рухы иңеп, Гидеон үзенең быргысын уйнатты – һәм бөтен Абигызер токымы аның артыннан иярде;
сезне мисырлылардан вә җәбер-золым кылучылардан коткардым, аларны сезнең күз алдыгыздан куып җибәреп, җирләрен сезгә бирдем
һәм Исраил угылларына болай дип мөрәҗәгать итте: – Исраилнең Раббы Алласы болай дип әйтә: «Мин, Исраилне Мисырдан алып чыгып, сезне мисырлылар һәм сезне золымлыкка салган башка патшалыклар җәбереннән йолып алдым.