6 Хезмәтчесе аңа: – Нагомия белән бергә Мәаб җиреннән кайткан мәаби хатын ул, – диде.
Ибрам: – Хуҗа-Раббым, Син миңа нәрсә бирмәкчесең? – диде. – Бала атасы булалмадым. Минем өемдәге бар хуҗалык дәмәшкъле Элигызыр кулына калачак.
Ибраһим үз өендәге бөтен нәрсә белән идарә итүче иң өлкән кол хезмәтчесен чакырып әйтте: – Углым Исхакка араларында мин яши торган Кәнган халкы кызларыннан хатын алдырма! Кулыңны минем ботыма куй да күк вә җирне бар иткән Раббы Алла каршысында шул хакта ант ит! – диде. –
Йосыф шулай, хуҗасы күңеленә хуш килеп, аның хезмәтчесе булып китте. Ахырда Потифар үзенең өе белән идарә итүне, барлык хуҗалык эшләрен Йосыф кулына тапшырды.
Кич җиткәч, хуҗа идарәчесенә: «Эшчеләрне чакырып, аларга түлә. Соңгы ялланганнарыннан башлап, беренчеләре белән тәмамла», – дигән.
Шулай итеп, хезмәтчеләргә ризыкны үз вакытында өләшү өчен, хуҗа тарафыннан башлык итеп куелган ышанычлы һәм акыллы хезмәтче нинди була соң?
Әмма Рут аңа: «Берьялгызыңны калдырып китәргә үгетләмә мине, – диде. – Син кая барсаң, мин дә шунда барырмын, кайда яшәсәң, шунда яшәрмен, синең халкың – минем халкым, синең Аллаң минем Аллам булыр!
Бәйт-Лехемгә килеп җиткәнче, алар шулай бергәләп юлларын дәвам иттеләр. Бәйт-Лехемгә аяк баскач, аларны күреп, бөтен шәһәр хәрәкәткә килде, һәммәсе бер-берсеннән: «Нагомияме соң бу?» – дип сораша башлады.
Шул рәвешле, Нагомия үзенең килене – Мәаб җиреннән килгән мәаби Рут белән Бәйт-Лехемгә әйләнеп кайтты. Алар бирегә арпа урагына төшәр алдыннан кайтып җиттеләр.
Шунда Богаз уракчыларга күз-колак булырга тиешле хезмәтчесеннән: – Бу яшь хатын кемнеке? – дип сорады.
– Уракчылардан соң көлтәләр арасында калган башакларны җыярга рөхсәт сораган иде. Иртәдән бирле башак җыя менә, чатырга керми дә диярлек.