8 Нагомия үзенең киленнәренә: – Барыгыз, икегез дә әниләрегез йортына кире кайтыгыз. Раббы сезне рәхмәтеннән ташламасын, сез мәрхүм ирләрегезгә һәм миңа бик игелекле булдыгыз.
Раббы сезгә Үзенең мәрхәмәтен вә тугрылыгын насыйп әйләсен; кылган гамәлләрегез өчен мин дә сезне әҗерсез калдырмам.
Хатыннар, ирләрегезгә Хаким Гайсәгә буйсынгандай буйсыныгыз.
Хатыннар, Хаким Гайсәгә иман итүчеләр үзләрен ничек тотарга тиеш булса, ирләрегезгә шулай буйсыныгыз.
Нагомиянең угыллары да үлеп китте; үзенең ирен, ике углын югалтканнан соң, ул бөтенләй ялгызы калды.
Яшәгән җирләреннән кузгалып, алар Яһүдә тарафына юл тоттылар. Кайтып барганда,
Раббы кушып, сезнең һәр икегезгә, үз тиңегезне табып, тигез тормыш корырга язсын! – дип, киленнәрен үпте.
Шунда Нагомия үзенең килененә: – Раббы аны фатихаласын! Ул тере бәндәләргә дә, үлеләргә дә мәрхәмәтле! Богаз – безнең якын кардәшебез, безгә туган тиешле кеше, – диде.
– Раббы сиңа фатихасын күндерсен, кызым! – диде Богаз. – Син үзеңә ни бай, ни ярлы яшь кияү эзләп китмәгәнсең – кылган гамәлләреңнең иң яхшысыдыр бу.