2 аңардан Хаким Гайсә юлыннан баручы ир-атларны да, хатын-кызларны да кулга алу һәм Иерусалимгә алып килү вәкаләтен бирә торган хат сорап алды. Хат Дәмәшкътәге яһүдиләр гыйбадәтханәләре өчен иде.
адәмнәрен төркем-төркем бүлеп, төнлә белән дошман өстенә һөҗүм ясады, аны, тар-мар итеп, Дәмәшкътән төньяктарак урнашкан Хоба дигән җиргә кадәр эзәрлекләде.
Дәмәшкъ турында әйтелгән пәйгамбәрлек сүзе. «Менә, Дәмәшкъ калалар исәбеннән чыгарып ташланачак, хәрабәләр өеменә әвереләчәк.
Дәмәшкъ турында. «Күршедәге Хамат белән Арпад шәһәрләре аптырашта, чөнки кайгылы хәбәрне ишеттеләр. Алар калтырап төштеләр; дулкынланган диңгез тынычлана алмаган кебек борчуга калдылар.
Кешеләрдән сакланыгыз. Алар сезне мәхкәмәләргә тапшырып хөкем итәрләр, гыйбадәтханәләрендә камчыларлар.
Гайсә аңа: – Мин – юл, хакыйкать һәм тормыш. Атам янына алып бара торган Миннән башка юл юк.
һәм Хаким Гайсә юлына бастырылган иде. Яхъя кылдырган чумдыру йоласы турында гына белсә дә, зур рухлану белән Гайсә хакында дөрес итеп сөйләде һәм өйрәтте.
Шул көннәрдә Хаким Гайсә юлына каршы зур чуалыш булды.
Әмма кайберәүләр, усалланып һәм иман китерергә теләмичә, җыелган халык алдында Хаким Гайсәнең юлын яманладылар. Шуңа күрә Паул алардан китте һәм шәкертләрне үзе белән алып, Туран атлы берәүнең дәресләр уза торган бер зур бүлмәсендә һәр көн әңгәмәләр корып утырды.
Әмма алдыгызда шуны таныйм: алар мәзһәб дип атаган юлдан барып, аталарым Алласына хезмәт итәм, Муса канунына һәм пәйгамбәрләр тарафыннан язылганнарның барысына ышанам.
Хаким Гайсә юлы хакында яхшы белгән Филикес: – Гаскәриләр башлыгы Луси килгәч, сезнең эш турында карар кылырмын, – дип, тикшерү эшен кичектерде.
Һәм Иерусалимдә шулай эшләдем дә: баш руханилардан вәкаләт алып, Аллаһының күп изгеләрен зинданнарга ташлаттым, башкалар аларны үтергәндә, мин ризалыгымны белдерә идем.
Тагын шундый максат куеп, баш руханилар тапшырган эш буенча һәм аларның вәкаләте белән Дәмәшкъкә барганда,
Шулай бервакыт кайбер яһүдиләр Эстефән белән бәхәскә керделәр. Аларның беришләре күринилеләрнең һәм искәндәриялеләрнең «Азат ителгәннәр гыйбадәтханәсе»ннән, ә башкалары Киликия һәм Асия өлкәләреннән иде.
Ул халкыбызга каршы бик явыз ниятле булган, яңа туган бер генә нарасый да исән калмасын өчен, аталарыбызны балаларын ташларга мәҗбүр иткән.
Исемеңне телгә алып, Сиңа мөрәҗәгать итүчеләрнең барысын монда да кулга алырга аның баш руханилардан вәкаләте бар, – дип әйтте Һанани.
Аның сүзләрен ишеткән бар кеше, хәйран калып: – Иерусалимдә шул исемне телгә алып мөрәҗәгать итүчеләрне юкка чыгарырга тырышкан кеше түгелме соң бу? Монда да ул аларны, кулга алып, баш руханиларга тапшыру өчен килмәдеме икән? – диде.
Дәмәшкътә Һарета патшаның өлкә башлыгы, мине тотып алу өчен, шәһәр капкаларына сак куйды,
һәм миңа кадәр рәсүл булганнар янына Иерусалимгә дә бармыйча, Гарәпләр җиренә киттем, аннан соң Дәмәшкъкә кайттым.