11 – Туры урам дип аталган урамга бар. Яһүдә яши торган йортка кереп, Шаул исемле тарслыны сора. Ул хәзер дога кыла.
Шуннан бозыкларга юлыңны өйрәтермен, һәм гөнаһлылар Сиңа борылыр.
Явыз кеше китергән корбан – Раббы алдында зур кабахәтлектер, ә гадел кешенең догасын Ул мәгъкуль күрер.
Ә Давыт йортына вә Иерусалимдә яшәүчеләргә миһербанлык вә гыйбадәт рухы яудырырмын, һәм алар, үзләре чәнчегән затка – миңа карап, бердәнбер балалары үлгәндәге сыман кайгырырлар, беренче угыллары үлгәндәге сыман үкереп еларлар.
Гайсә аңа болай җавап бирде: – Аллаһының бүләген һәм синнән: «Миңа эчәргә бирче», – дип сораучының Кем икәнен белсәң, син үзең Аңардан сорар идең, һәм Ул сиңа тереклек суы бирер иде.
Ул безгә үз өендә фәрештәне ничек итеп күрүе турында сөйләде. Фәрештә аңа: «Петер исемле Шимунны чакыру өчен, Яфуга кешеләр җибәр.
Шуннан соң Барнаб, Шаулны эзләп, Тарска китте һәм, аны табып, Антиухиягә алып килде.
Раббы исемен телгә алып, Аңа мөрәҗәгать иткән һәркем котылачак».
– Мин – яһүди, Киликия өлкәсендәге шактый гына танылган Тарс шәһәреннән. Синнән үтенәм, халыкка сөйләргә рөхсәт итче, – диде аңа Паул.
– Мин – яһүди, – диде ул. – Киликиянең Тарс шәһәрендә тудым, Иерусалимдә тәрбияләндем. Гәмәлиилнең шәкерте булып, мине аталарыбыз Канунына җентекләп өйрәттеләр. Бүген сезнең һәммәгез Аллаһыга бирелгәндәй, мин дә – Аллаһыга бик нык бирелгән кеше.
Шуңа күрә, үзеңнең бу явызлыгыңнан тәүбә ит һәм Раббыга дога кыл. Бәлки йөрәгеңдәге уең кичерелер.
Раббының бер фәрештәсе Филипкә: – Тор да көньякка таба, Иерусалимнән Газага илтә торган юлга бар, – диде. Ул юл чүл аша уза иде.
Имандашлар, бу хакта белеп алгач, аны Кайсариягә озаттылар, ә аннан Тарска җибәрделәр.
Анда сез Раббы Аллагызны эзли башларсыз; әгәр бөтен йөрәгегез һәм җаныгыз белән эзләсәгез табарсыз!