31 – Берәр кеше төшендермәсә, ничек аңлый алыйм?! – диде ул һәм Филипкә үзе янына утырырга тәкъдим итте.
– Теге кеше, арбасыннан төшеп, синең каршыңа атлаганда, минем йөрәгем синең янда түгел иде дип уйлыйсыңмы?! Көмеш вә кием-салым, зәйтүн вә йөзем бакчалары, вак вә эре терлек, кол ир вә кол хатын-кыз ала торган вакытмы хәзер?!
Шуннан Нагаман, Элиша янына юнәлеп, ат-арбалары белән аның ишек төбенә килеп туктады.
Күтәрел, Раббы, хакыңны якла, мәгънәсез бәндәләрнең Сине мәсхәрә итүләрен исеңнән чыгарма!
Аннан зур юл үтәр, аны Изге юл дип атарлар: нәҗес кеше ул юлдан йөри алмас, Раббы юлында йөрүчеләр өчен генә булыр ул; хәтта мәгънәсез бәндәләр дә ул юлда адашмас.
Хак сүз әйтәм сезгә: Аллаһы Патшалыгын балалар кебек кабул итмәгән кеше анда кермәячәк.
Филип арба янына йөгерде һәм хәбәшинең Ишагыйя пәйгамбәр китабын укуын ишетте. – Син бит аны укыйсың, аңлыйсыңмы соң? – дип сорады ул аңардан.
Хәбәши адәм Изге язманың шушы урынын укый иде: «Чалырга алып барган сарык бәрәне сыман, йон кыркучылар алдында тавышын чыгармаган бәрән сыман ул һичбер аваз салмады.
Әмма ышанмаган килеш ничек итеп Аңа ялварып мөрәҗәгать итә алырлар? Аның хакында ишетмәгән килеш, Аңа ничек иман китерә алырлар? Аның турында игълан итүче булмагач, алар ничек ишетә алырлар?
Берегез дә үзен-үзе алдамасын. Кайберегез үзен бу дөньяның акыл иясе дип саный икән, акыл иясе булу өчен, аңа иң элек акылсыз булырга кирәк.
Кем дә кем нәрсәдер беләм дип уйлый икән, чынлыкта ул әле белми.
Бай исә үзенең түбән дәрәҗәгә төшерелүе белән горурлансын, чөнки ул кыргый чәчәк шикелле юкка чыгачак.
Шулай итеп, бөтен әхлакый шакшылыктан һәм башка төрле яманлыктан ваз кичегез. Йөрәкләрегез туфрагына утыртылган Аллаһы сүзен тыйнаклык белән кабул итегез, ул сүз җаннарыгызны коткара ала.