30 Филип арба янына йөгерде һәм хәбәшинең Ишагыйя пәйгамбәр китабын укуын ишетте. – Син бит аны укыйсың, аңлыйсыңмы соң? – дип сорады ул аңардан.
Хәл кадәренчә кулыңнан килгәннең барысын да эшлә, чөнки син керәчәк кабердә эш тә, уй-ният тә, белем дә, зирәклек тә юк.
Патшалык хакындагы сүзне ишетүче һәм аңламаучы һәркемнең йөрәгенә чәчелгәнне явыз иблис килеп алып китә. Бу – юл буена чәчелгән орлык.
Ә уңдырышлы җиргә чәчелгәне – сүзне ишетеп, аны аңлаучы кеше, ул җимеш бирә һәм уңышы йөзләтә, алтмышлата һәм утызлата була.
Сез боларның барысын да аңладыгызмы? – Әйе, – дип җавап бирделәр шәкертләре.
Гайсә, халыкны Үзе янына чакырып: – Тыңлагыз һәм аңларга тырышыгыз.
Шуңа күрә, сез Даниил пәйгамбәр язган «ташландык хәлгә китерә торган нәҗес нәрсәнең» изге урында торуын күргәч (бу сүзләрне укыган кеше аңласын),
Сез «ташландык хәлгә китерүче нәҗес нәрсәнең» тиешсез урында торуын күрерсез (бу сүзләрне укыган кеше аңласын). Шулвакыт Яһүдия җирендәгеләр тауларга качсын.
– Ризыгым – Мине җибәргән Затның ихтыярын үтәү һәм Аның эшен төгәлләү.
Мәңгелек тормышка ия булырга теләп, сез Изге язмада язылганнарны тикшерәсез, ә алар нәкъ Минем хакта шаһитлык бирәләр.
Филип шул юлга чыкты. Нәкъ шул вакыт ул юлдан бер хәбәши бара иде. Ул сарай хезмәтчесе, кәндәкинең – Хәбәшстан патшабикәсенең – бөтен хәзинәсен саклаучы югары дәрәҗәле түрә иде. Ул, Аллаһыга табыну өчен, Иерусалимгә килгән булган,
Рух Филипкә: – Арбага якынрак кил һәм аның яныннан бар, – диде.
– Берәр кеше төшендермәсә, ничек аңлый алыйм?! – диде ул һәм Филипкә үзе янына утырырга тәкъдим итте.
Ә Филип, Самарея шәһәренә барып, шәһәр халкына Мәсих турында сөйләде.
Әмма иман итүчеләр бердәмлегендә таныш түгел телдә ун мең сүз әйтүгә караганда, башкаларны үгетләү өчен, биш аңлаешлы сүз әйтү дә яхшырак дип саныйм.
Шуңа күрә, акылсыз булмагыз, Раббы ихтыярының нәрсә икәнлегенә төшенегез.
Монда зирәклек кирәк. Акылы булган кеше җанварның санын хисаплап чыгарсын, чөнки ул – кеше саны. Аның саны – алты йөз алтмыш алты.