60 Тезләренә егылып, көчле тавыш белән: – Хакимем! Моны аларга гөнаһ дип санама, – диде. Шуларны әйтеп, ул җан бирде.
Ә кичке корбан вакытында мин ертык киемнәрдән, тирән кайгыда утырган җиремнән тордым да, кулларымны Раббы Аллама сузып, тезләремә төштем.
җирнең туфрагында яткан үлеләрнең байтагы йокысыннан уяныр: берәүләр – мәңгелек тормыш, икенчеләр – рисвай булу, мәңгелек хурлыкка калу өчен;
Шундый карарга кул куелганын белгәннән соң, Даниил өенә кайтып китте. Аның өске каттагы тәрәзәләре Иерусалим тарафына караган булып, Даниил, тез чүгеп, электәгечә көн дә өч тапкыр Алласына дога кыла, мактау-рәхмәтләрен яудыра торган иде.
каберләр ачылып китеп, үлгән изгеләр арасыннан күбесе терелтеп торгызылдылар.
Ә Мин сезгә әйтәм: дошманнарыгызны яратыгыз һәм сезне эзәрлекләүчеләр өчен дога кылыгыз.
Үзе алардан таш атар арага читкәрәк китте дә, тезләнеп, дога кылырга тотынды:
Гайсә шунда: – И-и Атам! Кичер бу кешеләрне, чөнки нәрсә эшләгәннәрен белмиләр, – диде.] Гаскәриләр, жирәбә салып, Аның киемнәрен бүлештеләр.
сезне каргаучыларны фатихалагыз һәм үзегезне рәнҗетүчеләр өчен дога кылыгыз.
Шуннан соң Гайсә сүзен дәвам итте: – Дустыбыз Элгазар йоклап киткән, Мин аны уятырга барам.
Үз дәверендә Аллаһы ихтыяры буенча хезмәт иткәннән соң, Давыт вафат булган һәм үзенең аталары янына күмелгән. Аның гәүдәсе черегән.
Сөйләп бетергәч, Паул, тезләнеп, алар белән бергә дога кылды.
Китәр вакыт җиткәч, юлга чыктык. Барлык имандашлар хатыннары һәм балалары белән безне шәһәр читенә кадәр озата бардылар, ә яр буена килеп җиткәч, бөтенебез бергә тезләнеп дога кылдык.
Бүлмәдән бөтен кешеләрне чыгарып җибәргәч, Петер тезләнеп дога кылды һәм, мәеткә таба борылып: – Табита, тор! – диде. Хатын күзләрен ачты һәм Петерне күргәч торып утырды.
Менә шуның өчен күбегез зәгыйфь һәм авыру, вафат булганнар да аз түгел.
Бу инде – Мәсихкә иман итеп үлгәннәр дә һәлак булдылар дигән сүз.
Әмма ләкин чыннан да Мәсих үлеләр арасыннан беренче булып терелтелде.
Тыңлагыз, бер сер әйтәм сезгә: без барыбыз да үлмәячәкбез, әмма быргының соңгы тавышы яңгыраганда, кинәт, күз ачып йомганчы, һәммәбез үзгәртеләчәкбез. Быргы тавышы белән үлеләр мәңге үлми торган булып терелеп торачаклар, һәм без үзгәртеләчәкбез.
шуннан бер үк вакытта биш йөздән артык имандашка күренде. Аларның күбесе әлегә кадәр исән-сау, ә кайберләре үлде инде.
Мәсих, исән булсак та, үлем йокысында булсак та, Аның белән бергә яшәвебезне теләп, безнең өчен үлде.
Үземне беренче тапкыр яклаган вакытта минем белән беркем дә юк иде, барысы да мине калдырып китте. Бу аларга гаеп булып саналмасын!
Алар: «Остазыгыз килергә вәгъдә итмәдемени? Кайда соң Ул? Ата-бабаларыбыз үлем йокысына талганнар, ә һәммә нәрсә дөнья яратылганнан бирле ничек булса, шул килеш кала бирә», – диярләр.