51 Үҗәт халык! Йөрәкләрегез белән дә, колакларыгыз белән дә сөннәтсез адәмнәр! Сез аталарыгыз кебек үк һәрвакыт Изге Рухка каршы киләсез.
Әмма алар бу сүзләргә колак салмадылар, Раббы Аллаларына иман китермәгән тискәре ата-бабалары сыман үҗәтләнүдә булдылар;
Аталарыгыз сыман үҗәт булмагыз, Раббыга буйсыну күрсәтегез; Ул мәңгегә изгеләштергән изге урынга килегез һәм Раббы Аллагызга хезмәт итегез, шул чагында Ул сезгә булган ачу-ярсуын тыеп калыр.
Ләкин киребеткән ата-бабаларыбыз, тәкәбберләнеп, Синең боерыкларга колак салмады;
Син аларны күп еллар сабыр гына көттең; пәйгамбәрләрең аша Үзеңнең Рухың белән үгетләп, кисәтеп торсаң да, алар игътибар итмәделәр. Шунлыктан Син аларны чит халыклар кулына тапшырдың.
И Аллаһы, Синнән яктылык бөркелә, киек тулы таулардан да бөегрәк Син!
Ата-бабаларның гөнаһларын безнең өскә якма, безгә тизрәк рәхим-шәфкатеңне юлла! Юкса без тәмам зәгыйфьләнеп калдык.
Раббы Мусага янә әйтте: – Күрәм ки, бу халык үзсүзле.
Сөт вә бал агып торган җиргә китегез, әмма Мин сезнең белән бармаячакмын: сез – үҗәт халык, әгәр Мин сезнең белән барам икән, юлда сезне һәлак итүем ихтимал.
чөнки Раббы Мусага, исраилиләргә болай дип әйт, дигән: «Сез – үҗәт халык. Әгәр сезнең белән бергә бераз гына барсам да, сезне кырып бетерүем ихтимал. Барлык бизәнү әйберләрегезне салыгыз, сезнең белән нәрсә эшләргә кирәклеген Үзем карармын».
һәм: – Әй Хуҗа-Хакимем! Әгәр мин Синең күз алдыңда илтифат казанганмын икән, зинһар өчен, безнең белән бар, Хуҗа-Хакимем! Бу халыкның үҗәт булуына карамастан, безнең хилаф эшләребезне һәм гөнаһларыбызны кичер! Безне Үзеңнең биләмәң итеп ал, – диде.
Үҗәт халык икәнеңне, муеныңның – тимердән, маңгаеңның бакырдан булуын белдем Мин синең.
Ләкин алар, баш күтәреп, Аның изге Рухын рәнҗеттеләр. Шуңа күрә Ул аларның дошманына әйләнде, аларга каршы сугыш ачты.
ләкин алар әйткәннәремә колак салмадылар, киреләнеп, Мине тыңламадылар, үгет-нәсыйхәтемне кабул итмәделәр.
Үзегезне Миңа – Раббыга багышлап, йөрәкләрегезне сөннәткә утыртыгыз, әй Яһүдә халкы вә Иерусалимдә яшәүчеләр! Югыйсә Минем ачуым явыз гамәлләрегез аркасында ут кебек кабыныр һәм сүнмәстәй булып дөрләп китәр».
«Кемгә сөйлим?! Кемне кисәтим?! Сүзләремә кем колак салыр?! – Аларның колаклары томаланган, ишетмиләр; Раббы сүзен алар мәсхәрә дип кабул итә, хуш күрми.
Бу кешеләр үзсүзле, аларның йөрәкләре кире; Мин сине алар янына җибәрәм, һәм син аларга: «Хуҗа-Раббы болай дип әйтә!» – диярсең.
Минем ризыгымны – эч маен һәм канны китергән чакта, сез, Минем Изге йортыма тәне вә йөрәге сөннәтләнмәгән чит халыкларны алып кереп, Минем Изге йортымны нәҗесләдегез. Сез үзегезнең әшәкелегегез белән Минем Килешүемне боздыгыз.
Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Исраилиләр арасында яшәсә дә, тәне вә йөрәге сөннәтләнмәгән чит халык углы Минем Изге йортыма керергә тиеш түгел».
һәм шул сәбәпле Минем аларга каршы чыгуымны – дошман җиренә сөрүемне аңласалар, имансыз йөрәкләре күндәмләнеп, үзләренең гөнаһлары өчен җәза алсалар,
Чөнки Сыйн чүлендә, халык Миңа каршы баш күтәргән вакытта, сез икегез Мин әйткәнне тыңламадыгыз, Мериба-Кадыш сулары янында, исраилиләр күз алдында, Минем изгелегемне исбатламадыгыз.
Аның сүзләрендәге зирәклеккә һәм Рухка каршы тора алмадылар.
Әмма үз иптәшен рәнҗетүче, Мусаны этеп җибәреп: «Сине башлыгыбыз һәм хөкемчебез итеп кем куйды?
«Сине безгә башлык һәм хөкемче итеп кем куйды?» – дип исраилиләр кире каккан шул Мусаны, Аллаһы күгән куагында күренгән фәрештә аркылы, башлык һәм азат итүче итеп җибәргән.
Әмма аталарыбыз, Муса әйткәнне тыңламыйча, кабат Мисырга китәргә теләгәннәр.
Ыруг башлыклары, үз энеләре Йосыфтан көнләшеп, аны Мисырга сатып җибәргәннәр. Әмма Аллаһы аның белән булган,
Канунны үтәсәң, сөннәтле булуың файдалы; ә инде син аны бозасың икән, ул чакта сөннәткә утыртылмагандай буласың.
Аллаһының Изге Рухын кайгыга салмагыз, чөнки сезне йолып алу көне өчен тамгаланган мөһер – нәкъ Ул Үзе.
Шуның өчен йөрәгегезне сөннәтләгез, бүтән үҗәтләнмәгез.
Сез Раббыны бөтен йөрәгегез белән яратсын һәм исән-имин яшәсен өчен, Раббы Аллагыз сезнең һәм нәсел варисларыгызның йөрәген сөннәтләр.
Чөнки мин сезнең нинди тискәре һәм фетнәчел икәнегезне беләм. Әле мин сезнең арада чакта, менә хәзер дә сез Раббыга буйсынмыйсыз; ә мин үлгәч, нәрсә булыр?!
Раббы миңа тагын: «Күреп торам: бу халык, чыннан да, бик үҗәт.
Шуңа күрә белеп торыгыз: Раббы Аллагыз бу бәрәкәтле җирне сезгә тугры булганыгыз өчен биләргә бирми, чөнки сез бик кире халык.
Чын сөннәтлеләр – без, тән йолаларына таянучылар түгел, Аллаһыга Рухы белән гыйбадәт кылучылар һәм Мәсих Гайсә белән горурланучылар.
Сез Аңарда, кеше кулы башкарган сөннәт белән түгел, гөнаһлы табигать хакимлегеннән азат итү, димәк, Мәсих сөннәте белән сөннәтләндегез дә.