13 Халык аларга хөрмәт күрсәтте, ләкин беркем иман итүчеләргә килеп кушылырга базмады.
– Аллаһы кешесе, ни кирәк сиңа миннән? Әллә кылган гөнаһларымны исемә төшерергә һәм углымны үтерергә дип килдеңме син? – диде аңа хатын.
Сионда гөнаһкярләрнең котлары алынды, имансызлар куркуга калды: «Дәһшәтле көйдергеч ут янында кайсыбыз яши ала?! Мәңгелек ялкын каршында кайсыбыз яши ала безнең?!»
әмма бу эшне ничек башкарып чыгарга икәнен һич уйлап таба алмадылар, чөнки Гайсәнең һәр сүзен йотлыгып тыңлаган халык һәрчак Аның янында булды.
Хәер, башлыкларның да күбесе Аңа иман китерделәр, тик фарисейлар гыйбадәтханәдән аерыр дип куркып, бу турыда анык әйтмәделәр.
Шуннан соң, ариматайлы Йосыф Пилаттан Гайсәнең җәсәден алып китүен үтенде. Йосыф – Гайсәнең шәкерте, ләкин яһүдиләрдән курыкканга, моны яшереп йөри иде. Пилат рөхсәт бирде, һәм Йосыф барып, Гайсәнең җәсәден хачтан алды.
Күзләре ачылган кешенең ата-анасы яһүдиләрдән курыкканга күрә, шулай диде. Чөнки яһүдиләр, Гайсәнең Мәсих икәнен икърар итүче һәркемне гыйбадәтханәдән куарга, дип сүз куешкан иделәр.
Бу вакыйга Эфестә яшәүче барлык яһүдиләргә һәм башка халык кешеләренә мәгълүм булды. Бар кешеләр куркуга төште, һәм Хаким Гайсәнең исеме тагын да ныграк ихтирам ителә башлады.
Тегеләр исә, җәза бирерлек сәбәп таба алмыйча, тагын бер тапкыр янап, Петер белән Яхъяны чыгарып җибәрделәр. Чөнки булган хәл өчен һәммәсе Аллаһыны данлый иде.
Шуннан соң тәртип саклаучылар, үзләренең башлыклары белән шунда барып, рәсүлләрне алып килделәр, әмма халык үзләренә таш ата башлар дип курыкканга күрә көч кулланмадылар.
Шушы сүзләрне ишетү белән Һанани, җан биреп, идәнгә ауды. Бу хәл турында ишеткәннәрнең һәммәсе куркып калды.
Без чиктән тыш, ягъни башкаларның хезмәтләре белән мактанмыйбыз. Әмма иманыгыз арта барган саен, эшчәнлегебез чикләре тагын да ныграк киңәер дип өметләнәбез.