18 Көчле давыл дәвам иткәнлектән, икенче көнне йөкләрне диңгезгә ташлый башладылар.
Диңгезчеләрнең котлары алынып, һәммәсе үз илаһына ялварды. Корабны җиңеләйтү өчен, алар йөкне диңгезгә ыргытырга тотындылар. Юныс исә кораб төбенә төшеп ятты да тирән йокыга талды.
Бөтен дөньяны яулап, җанын харап итсә, кешегә моннан ни файда? Кеше, нәрсә биреп, үз җанын кайтарып ала алыр икән?
Җан – ризыктан, тән киемнән мөһимрәк бит.
Ә хуҗа намуссыз идарәчене тапкырлыгы өчен мактаган. Чөнки бу дәвер кешеләре, үзләре сыманнар белән эш кылганда, яктылык балаларыннан күпкә тапкыррак.
Ә өченче көнне үз куллары белән диңгезгә кораб җиһазларын ыргыттылар.
Ашап туйгач, корабны җиңеләйтү өчен, диңгезчеләр булган бодайны диңгезгә ташладылар.
Тирә-ягыбызда шаһитлар шулкадәр күп, шуңа күрә, әйдәгез, юлыбызда торган бар киртәне, безне җиңел генә алдап йөртүче гөнаһларны алып ташлыйк һәм алдыбыздагы ярыш юлын чыдамлык белән йөгереп үтик.