9 Шунда зур гауга купты, фарисей канун белгечләре бик нык бәхәсләшеп: – Без бу кешедә һичбер начарлык тапмыйбыз. Аңа рух яки фәрештә әйткәндер, бәлки, – диделәр.
Кешенең юлы Раббыга мәгъкуль булса, Раббы аны дошманнары белән дә татулаштырыр.
Шуннан түрәләр һәм бар халык руханиларга вә пәйгамбәрләргә: – Бу кеше үлемгә хөкем ителергә тиеш түгел, чөнки ул безгә Раббы Аллабыз исеменнән сөйләде! – диде.
Канун белгечләре һәм фарисейлар, Гайсәнең шундый кешеләр белән ашап утыруын күреп, Аның шәкертләренә: – Ничек Ул салым җыючылар һәм гөнаһлылар белән бергә ашап утыра? – диделәр.
Ул өченче мәртәбә: – Нинди явызлык эшләгән соң Ул? Мин Аңарда үлем җәзасы бирерлек һичнинди гаеп тапмадым, шуңа күрә мин, Аңа җәза биреп, иреккә җибәрәм, – диде.
Пилат исә баш руханиларга һәм халык төркеменә: – Мин бу Кешене гаепләрлек бер сәбәп тә күрмим, – диде.
Фарисейлар һәм аларның канун белгечләре, ачуланып, Гайсәнең шәкертләренә: – Ни өчен сез салым җыючылар һәм гөнаһлылар белән бергә ашап-эчеп утырасыз? – диделәр.
Шунда торган халык тавышны ишетеп, күк күкрәвен әйтте. Кайберләре исә: – Аңа фәрештә сөйләде, – диделәр.
Шулай итеп, Хакимебез Гайсә Мәсихкә иман китергәч, безгә биргән бүләкне Аллаһы аларга да биргән икән, Аллаһыга каршы торырга кем мин? – диде Петер.
Дәмәшкъкә якынлашып килгәндә, көн уртасындарак, кинәт күктән көчле яктылык төште һәм тирә-ягымны яктыртты.
Мин җиргә егылдым һәм: «Шаул, Шаул! Нигә син Мине эзәрлеклисең?» дигән тавыш ишеттем.
һәм гаепләүләрнең яһүдиләр Канунына кагылышлы икәнлеген белдем, ләкин аны үлемгә яки богаулауга дучар итәрлек гаепләүләр булмады.
чөнки саддукейлар үледән терелү, фәрештәләр, рухларның да юклыгын исбатлыйлар, ә фарисейлар боларның барысына да ышаналар.
Әмма мин, ул үлемгә хөкем ителерлек бернинди эш эшләмәгән, дип таптым һәм, ул үзе галиҗәнаб кайсарга мөрәҗәгать итәргә теләгәнлектән, аны кайсар янына җибәрергә булдым.
һәм, читкәрәк китеп: – Бу кеше үлемгә яки тоткынлыкка хөкем ителерлек һичнәрсә эшләмәгән, – дип сөйләштеләр.
Мин – Аллаһы кешесе һәм Аңа хезмәт итәм. Үткән төнне Аллаһының бер фәрештәсе миңа күренеп,
Ә инде Аллаһыдан булса, сез аны юкка чыгара алмаячаксыз. Аллаһыга каршы көрәшүчеләр була күрмәгез, – диде ул. Өлкәннәр аның сүзенә колак салдылар.
Ул җиргә егылды һәм: – Шаул, Шаул! Нигә син Мине эзәрлеклисең? – дигән тавыш ишетте.
Әллә без Раббыны көнләштерергә телибезме? Әллә без Аңардан кодрәтлерәкме?
Шуннан Шемуил халыкка: – Сезнең сүзләрегезгә бүген Раббы Үзе һәм Ул сайлап куйган зат шаһиттыр: сез миннән һичнинди гаеп тапмадыгыз! – диде. – Хак сүз, Раббы Үзе шаһиттыр! – дип җөпләде аны бар халык.
Давыт шушы сүзләрне сөйләп бетерүгә, Шаул аңа: – Син сөйлисеңме боларны, Давыт углым? – дип, кычкырып елап җибәрде. – Әйе, дөреслек синең якта, ә мин яхшылыгыңа яманлык белән кайтардым, – дип дәвам итте ул. –