1 Югары киңәшмә әгъзаларына карап, Паул: – Туганнар! – диде. – Бүгенге көнгә кадәр Аллаһы каршында саф вөҗдан белән яшәдем.
Шуңа күрә мин һәрвакыт Аллаһы алдында һәм кешеләр каршында саф вөҗдан белән яшәргә тырышам.
Көндез һәм төнлә догаларымда сине даими рәвештә искә төшергәндә, әби-бабаларымдай саф вөҗдан белән үзем дә хезмәт итә торган Аллаһыга рәхмәт белдерәм.
Без шуның белән мактанабыз, вөҗданыбыз да аңа шаһитлык итә: дөньяда, бигрәк тә сезнең арада, Аллаһыга яраклы итеп ихлас һәм намуслы эш иттек. Кылган эшләребез кешенең зирәклегеннән түгел, Аллаһы мәрхәмәтеннән.
Безнең өчен дога кылыгыз. Намусыбызның чиста булуына ышанабыз, чөнки бар нәрсәдә дөрес гамәл кылырга телибез.
Үземдә бернинди гаеп күрмәсәм дә, моның белән акланмыйм бит. Мине хөкем итүче – Хаким Гайсә.
Моның шулай икәнен олуг рухани һәм өлкәннәр киңәшмәсе раслый ала. Мин алардан Дәмәшкътә яшәүче яһүди туганнарга тәгаенләнгән хат алдым. Әлеге юлдан баручы кешеләрне кулга алу һәм җәзага тарту өчен, Иерусалимгә алып килергә дип, Дәмәшкъкә бара идем.
Әмма хурлыклы яшерен эшләрдән баш тартып, хәйләгә керешмичә һәм Аллаһының сүзен бозмыйча, хакыйкатьне ачыктан-ачык белдереп, Аллаһы каршында үзебезне һәр кешенең намус хөкеменә тәкъдим итәбез.
Андагыларның бер өлеше – саддукейлар, икенче өлеше фарисейлар икәнлеген белеп, Паул: – Туганнар! Ата-бабаларым фарисей булганнар, мин үзем дә – фарисей. Монда мине үлеләрнең терелүенә өмет баглавым өчен хөкем итәләр, – дип кычкырды.
Яман кеше үз артыннан һичкем кумаганда да кача башлар, ә тәкъва кеше арыслан кебек кыю булыр.
ләкин моны басынкылык һәм ихтирам белән эшләгез, вөҗданыгыз саф булсын. Шул вакытта, Мәсихнеке буларак игелекле яшәү рәвешегезне күреп, сезне яманлаган гаепләүчеләр оятка калырлар.
Икенче көнне, яһүдиләрнең Паулны нәрсә өчен гаепләүләрен төгәл белергә теләп, гаскәриләр башлыгы аның богауларын салдырды. Ул баш руханиларга, Югары киңәшмә әгъзаларының барысына җыелырга әмер бирде һәм Паулны алар алдына алып кереп бастырды.
Киңәшмәдә утыручы барлык кешеләр Эстефәнгә карадылар. Аның йөзе аларга фәрештәнекенә охшаш кебек тоелды.
– Туганнар һәм аталар! Үземне яклап, берничә сүз әйтергә рөхсәт итегез, – диде Паул.
Ә Мин сезгә әйтәм: туганына ачу тотучы хөкем ителүгә лаек, туганына: „Яраксыз“, – дип әйтүче исә Югары киңәшмә алдында җавапка тартылуга, ә инде „Ахмак“, – дип әйтүче җәһәннәм утына лаек.
Ә сез хәзер Югары киңәшмә белән берлектә аның хакындагы эшне төгәлрәк тикшерергә телибез, дигән булып, гаскәриләр башлыгыннан аны яныгызга чыгаруын сорагыз. Без әзер торырбыз һәм ул юлда чагында, аны үтерербез, – диделәр.
– Яһүдиләр, Паул хакындагы эшне төгәлрәк тикшерү өчен дигән булып, иртәгә синнән Паулны Югары киңәшмә алдына китерүеңне сорарга сүз куешканнар, – дип җавап бирде егет. –
Аннары, ни өчен гаепләүләрен белергә теләп, бу кешене яһүдиләрнең Югары киңәшмәсенә алып килдем