Рәсүлләр 22:7 - Изге Язма

⁷ Мин җиргә егылдым һәм: «Шаул, Шаул! Нигә син Мине эзәрлеклисең?» дигән тавыш ишеттем.

Рәсүлләр 22:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Яратылыш 16:8

Аңардан сорады: – Сараяның асравы, и Һаҗәр! Син каян килдең дә кая юл тотасың? – диде. Һаҗәр: – Мин хуҗабикәм Сараядан качып барам, – дип җавап бирде.

Яратылыш 22:1

Шулай булды ки, бу вакыйгалардан соң Аллаһы Ибраһимны сынап карарга теләде һәм аңа: – Ибраһим! – дип өн салды. – Мин тыңлыйм! – дип җавап бирде Ибраһим.

Яратылыш 22:11

Әмма шулчак Раббының фәрештәсе күкләрдән өн салып: – Ибраһим! Ибраһим! – дип эндәште. – Әйе, тыңлыйм! – дип җавап бирде Ибраһим.

Яратылыш 3:9

Раббы Алла адәмгә: – Син кайда? – дип эндәште.

Чыгыш 3:4

Раббы, Мусаның куакны карарга килүен күреп, куак арасыннан аңа: – Муса! Муса! – дип эндәште. – Мин мондамын, – дип җавап кайтарды Муса.

Иремия 2:5

Раббы болай ди: «Аталарыгыз Миннән йөз чөерергә сәбәп булырлык нинди гаделсезлек тапты Миндә? Алар бернигә ярамаган потларга иярделәр, шуның белән үзләре дә бернигә яраксыз затларга әверелделәр.

Иремия 2:9

Шуның өчен Мин әле сезгә, хәтта угылларыгызның угылларына да дәгъва белдерәчәкмен! – ди Раббы. –

Маттай 25:45

Шул чакта Ул: «Сезгә хак сүз әйтәм: бу кечкенә туганнарымның берсенә эшләмәгән нәрсәне Миңа да эшләмәдегез».

Маттай 27:23

– Ул нинди явызлык эшләгән соң? – дип сорады ул. – Аны хачка кадакларга! – дип, тагын да катырак итеп кычкырды җыелган халык.

Рәсүлләр 22:6

Дәмәшкъкә якынлашып килгәндә, көн уртасындарак, кинәт күктән көчле яктылык төште һәм тирә-ягымны яктыртты.

Рәсүлләр 22:8

Мин: «Син кем, Әфәндем?» – дип сорадым. «Мин – син эзәрлекли торган насаралы Гайсә», – диде Ул.

Рәсүлләр 9:4

Ул җиргә егылды һәм: – Шаул, Шаул! Нигә син Мине эзәрлеклисең? – дигән тавыш ишетте.

I Тимутәйгә хат 1:13

Элек көфер сөйләүче, эзәрлекләүче һәм дорфа булсам да, Аллаһы миңа шәфкать күрсәтте. Мәсихкә ышанмаганга, ни эшләгәнемне белми идем.

I Патшалар 3:10

Раббы тагын аның янына килде. Тагын әүвәлгечә: – Шемуил, Шемуил! – дип дәште. – Сүзеңне әйт, Раббы, колың ишетә Сине, – диде Аңа Шемуил.