6 Саубуллашканнан соң, без корабка утырдык, ә алар өйләренә кайтып киттеләр.
Аннары шәкерткә: – Менә бу – синең анаң! – дип әйтте. Шәкерт шул вакыттан аны үз өенә алды.
анда имандашым Титусны таба алмаганлыктан, йөрәгем үз урынында түгел иде. Шунлыктан, андагылар белән хушлашып, Македуниягә киттем.
Менә вакыт җитә һәм җитте дә инде: сез таралып, һәрберегез үз өйләренә китәчәк. Сез Мине ялгыз калдырачаксыз. Ләкин Мин ялгыз түгел, чөнки Ата Минем белән.
Барысы да өйләренә таралгач,
Ул Үз кешеләре янына килде, әмма үзенекеләр Аны кабул итмәде.
атасы янына кайтып киткән. Атасы аны, ерактан ук күреп алып, бик кызганган, каршына йөгереп барып кочаклап үпкән.