30 Ә Аллаһы Давытның нәсел орлыгыннан берәүне аның тәхетенә утыртырга ант иткән. Давыт бу ант турында белеп һәм пәйгамбәр буларак,
«Раббы Рухы минем аша сөйли, телемдә – Аның сүзләредер.
Инде Хуҗа-Хаким Үзе сиңа билге бирә: менә, кыз кеше, авырга калып, угыл табачак һәм аңа Иммануил дип исем кушачак.
ә үз Раббы Алласына һәм Мин тәхеткә утырткан – Давыт токымыннан булган патшага хезмәт итәр.
«Ләкин син, Эфратадагы Бәйт-Лехем, – ди Раббы, – Яһүдә шәһәрләре арасында иң кечкенәсе булсаң да, Минем исемнән Исраил белән идарә итәсе зат синдә туачак. Аның нәсел-нәсәбе ераклардан, бик борынгыдан киләдер».
– Ә ни өчен Давыт, Изге Рух белән илһамланып, Мәсихне Хакимем дип атаган? Ул бит болай дигән:
Гайсәне хачка кадаклагач, алар, жирәбә салып, Аның киемнәрен бүлештеләр
Изге Рух белән илһамланган Давыт та бит болай дигән: «Раббы минем Хакимемә: „Дошманнарыңны Синең аяк астына түндергәнче, Минем уң ягымда утыр“, – ди».
Аннан соң Гайсә аларга: – Сезнең янда чакта Мин нәкъ менә шушы турыда сөйләдем: Муса канунында, пәйгамбәрләрнең язмаларында һәм Зәбурда Минем хакта әйтелгәннәрнең барысы да гамәлгә ашырга тиеш, – диде.
– Имандашларым, – дип сүз башлады ул. – Изге Рух Яһүдә хакында Давыт аркылы алдан әйткән. Изге язмадагы ул сүзләр тормышка ашырга тиеш иде. Гайсәне кулга алырга килгән кешеләрне Яһүдә алып килгән булган.
Бу Яхшы хәбәрдә Аның Углы турында сөйләнелә. Ул чыгышы белән Давыт нәселеннән булган,
Ишагыйя да болай ди: «Ишай тамырыннан чыккан сабак килер һәм халыклар белән хакимлек итү өчен күтәрелер, алар Аңа өмет баглаячаклар».
Гайсә Мәсихне исеңдә тот. Ул, Давыт нәселеннән булып, үледән терелтеп торгызылды. Бу турыда мин игълан иткән Яхшы хәбәрдә әйтелә.
Аллаһы борынгы заманда пәйгамбәрләр аша ата-бабаларыбызга күп мәртәбәләр һәм күп төрле сөйләде.
Шулай икән, Изге Рух әйткәнчә, «Бүген Аллаһының тавышын ишетәсез икән,
Аллаһы «бүгенге көн» дип аталган яңа бер көнне билгеләде. Күп еллар узганнан соң, бу хакта Ул Давыт аша белдерде, инде әйтелгәнчә: «Бүген Аллаһының тавышын ишетәсез икән, каты күңелле булмагыз».
Шулай ук Аллаһы да, вәгъдә ителгәнне алачак кешеләргә ниятенең үзгәрешсез булуын тагын да ачыграк итеп күрсәтергә теләгәндә, аны ант белән раслады.
ләкин Монысы исә Аллаһының анты аркылы, ягъни Аллаһы Аңа: «Раббы ант итте, Үз сүзеннән Ул кайтмаячак: „Син – мәңгегә рухани!“» – дигәндә Рухани булды.
Пәйгамбәрлек сүзе беркайчан да кеше ихтыяры белән бирелмәде, кешеләр Аллаһыдан килгән хәбәрне Изге Рух белән рухландырылып сөйләделәр.
Алар Бәрән белән сугышачаклар һәм Бәрән аларны җиңәчәк, чөнки Ул – хакимнәрнең Хакиме һәм патшаларның Патшасы. Аның белән бергә булганнар исә чакырылганнар, сайланганнар һәм тугрылар».
Киемендә һәм ботында «Патшаларның Патшасы һәм хакимнәрнең Хакиме» дигән исем язылган.