26-27 Җанымны үлеләр дөньясында калдырмассың Син, Үз Изгеңне кабердә черетмәссең Син. Шуңа күрә куана Минем күңелем, шатлана Минем телем, өмет баглап яшәр хәтта Минем бәдәнем.
Яманнарның талавыннан, әйләнәмдә йөргән дошманнардан коткар мине!
Чөнки бар хәятем, гомер елларым хәсрәт вә аһ-зар эчендә уза минем, гөнаһлардан көч-хәлләрем какшап, буын-сөякләрем уалып сыза минем.
Курыкмастан, шулай һич көтмәгәндә гаебе юк кешегә яшеренеп аталар.
Давыт Аның хакында болай дигән иде: «Мин Раббыны һәрвакыт Үз алдымда күрдем. Ул Минем уң ягымда, кымшанмам шуңа күрә.