13 Ә кайберләре: «Алар шәраб эчеп исергәннәр», – дип көлделәр.
әйтерсең лә, эчемдә шәраб кайный – шартлап ярылырга җиткән яңа турсык кебекмен.
Уйладым мин: «Менәрмен, – дидем, – хөрмә агачына, тотынырмын, – дидем, – җимеш тәлгәшенә; йөзем тәлгәшләре кебек тулышып торсын күкрәкләрең, алма исе килеп торсын сулышыңнан».
Күкләр Хуҗасы Раббы Сион тавында барлык халыклар өчен тәмле-тәмле ашамлыклардан, иң яхшы шәраблардан табын корачак; анда туклыклы ризыклар һәм иң яхшы, сөзелгән шәраблар булачак.
Эфраимнәр яугирләр сыман булыр, шәраб эчкәндәй, йөрәкләре дәрт белән тулыр; угыллары моны күреп шатланыр, Раббыга багланган күңелләре сөенер.
Күкләр Хуҗасы Раббы, Үз халкын яклап, таш атучыларны тар-мар итәр, таптап китәр. Менә, Аның халкы шәраб эчеп исергәндәй шау-гөр килер, корбанлык малның каны белән тулган касә сыман булыр, мәзбәхнең почмаклары сыман канга манчылыр.
Нинди гүзәл, күркәм булыр алар! Икмәк егетләргә көч өстәр, шәраб кызларның күңелен күтәрер».
Алар, сез уйлаганча, исерек түгел, хәзер сәгать иртәнге тугызынчы гына бит әле.
Шулай итеп, барлык иман итүчеләр бердәмлеге бергә җыелып, һәммәсе таныш түгел телләрдә сөйләгәндә, белемсез кешеләр яки иман итмәүчеләр кереп, алар: «Сез тилерәсез», – димәсләрме?
Шәраб эчеп исермәгез, чөнки ул азгынлыкка китерә, киресенчә, Изге Рух белән сугарылыгыз.
– Күпме исереп йөрергә мөмкин? Эчкән шәрабыңнан айны инде! – дип дәште аңа Эли.