1 Апуллус Көринттә вакытта, илнең таулы урыннары аша үтеп, Паул Эфескә килде. Анда берничә шәкертне очратты.
Шуннан соң Паул, Афинадан китеп, Көринт шәһәренә килде.
Гыйбадәтханә башлыгы Криспи исә үзенең бөтен гаиләсе белән Хаким Гайсәгә иман китерде. Паулның сөйләгәнен ишеткән күп кенә көринтлеләр дә иманга килделәр һәм суга чумдыру йоласын үтәделәр.
Бу вакыйга Эфестә яшәүче барлык яһүдиләргә һәм башка халык кешеләренә мәгълүм булды. Бар кешеләр куркуга төште, һәм Хаким Гайсәнең исеме тагын да ныграк ихтирам ителә башлады.
Хәлбуки, сез күрәсез һәм ишетәсез, шушы Паул, кеше кулы белән ясалган нәрсәләр илаһлар түгел, дип сөйләп, Эфестә генә түгел, ә бөтен Асия өлкәсендә диярлек күп кешеләрне инандырды һәм юлдан яздырды.
Паул, Асия өлкәсендә тоткарланмас өчен, Эфесне читләтеп үтәргә булды. Мөмкин булса, Илленче көн бәйрәме җиткәнче, Иерусалимдә булырга ашыга иде ул.
Алар килеп җиткәч, ул болай диде: – Асия өлкәсендә сезнең белән беренче көннән үк ничек яшәгәнемне үзегез беләсез, – диде ул аларга. –
Алар аны элегрәк шәһәрдә эфесле Трофим белән бергә күргәнгә, Трофимны Аллаһы йортына Паул алып кергән дип уйладылар.
Мин шуны күздә тотам: сезнең арагызда «Мин – Паулныкы», «Мин – Апуллусныкы», «Мин – Кифасныкы», «Ә мин – Мәсихнеке» дип сөйләүчеләр бар.
Гади кешеләрчә уйласак, Эфестә ерткычлар белән көрәшүемнән, әгәр үлеләр терелтелмәсә, миңа ни файда? Үлеләр терелтелмәсә, «ашап-эчеп калыйк, чөнки иртәгә үләбез!»
Апуллус имандашыбызга килгәндә исә, мин аның башка имандашлар белән яныгызга килүен бик нык үтендем. Әмма хәзергә ул сезнең янга барырга теләми, ләкин уңай вакыт табуга барыр.
Эфестә исә Илленче көн бәйрәменә кадәр калырмын,
Имандашлар, «Язылганнан тыш бернәрсә дә сорамагыз» дигән сүзләрнең мәгънәсен безнең үрнәктә төшенсеннәр дип, мин сезнең хакка боларны үзем һәм Апуллус турында әйтәм. Ул чакта берәүне башка берәүдән өстенрәк куеп, аның белән мактанмассыз.
Аллаһы ихтыяры белән Мәсих Гайсә рәсүле Паулдан Эфес шәһәрендәге Мәсих Гайсәгә тугры изгеләргә