11 Ул күкнең ачылуын һәм зур тукымага охшаган бер әйбернең дүрт почмагыннан тотып җиргә төшерелүен күрде.
Хөкемдарлык тәхетеннән Яһүдә һич төшмәс! Хуҗасы килгәнчегә кадәр, аның хөкемдарлык таягын кулдан ычкындырмас! Ил-халыклар аңа буйсынырлар.
Төньякка: „Бир аларны!“ – дип әйтермен, көньякка: „Тоткарлама аларны! Минем угылларымны ерактан, кызларымны җир читләреннән китер,
Сөрелгән исраилиләрне бергә җыючы Хуҗа-Раббы болай ди: «Бирегә җыелганнар янына Мин әле бүтәннәрне дә җыярмын».
Утызынчы елда, дүртенче айның бишенче көнендә Яһүдә сөргенчеләре белән Кебар елгасы буенда көн күргәндә, күк капусы ачылып, миңа Аллаһыдан күренеш иңде.
Мин сезгә әйтәм: көнчыгыштан һәм көнбатыштан күпләр килеп, Күк Патшалыгында Ибраһим, Исхак һәм Ягъкуб белән бергә мәҗлестә утырырлар.
Бар халык суга чуму йоласын үтәгән вакытта, Гайсә дә бу йоланы үтәде. Ул дога кылып торган чакта, күк капусы ачылды да
Сезгә хак сүз әйтәм: күкләр ачылуын һәм Аллаһы фәрештәләренең Адәм Углы янына күтәрелүләрен һәм иңүләрен күрерсез, – диде.
Мин җирдән югары күтәрелгәннән соң барлык кешеләрне Үземә тартачакмын, – диде.
Аның эчендә җирдә яшәүче һәртөрле дүрт аяклы җәнлекләр, сөйрәлүчеләр һәм киек кошлар бар иде.
– Мин Яфу шәһәрендә дога кыла идем һәм гадәти булмаган гыйбадәт кылу халәтендә Аллаһыдан иңгән бер күренешне күрдем: зур тукымага охшаган бер әйбер, дүрт почмагыннан тотып, күктән минем яныма төшерелде.
– Менә мин ачылган күкләрне һәм Аллаһының уң ягында басып торучы Адәм Углын күрәм, – диде ул.
Яхшы хәбәрдән оялмыйм, һәр иман итүчегә, башта яһүдигә, аннары яһүди булмаганга да котылу өчен, Аллаһының кодрәте бит ул.
Алар – исраилиләр, Аллаһы аларны Үз балалары итте, Үзенең данын күрсәтте, алар белән килешүләр төзеде, Канун, гыйбадәт кылу тәртибе, вәгъдәләр бирде.
Без – тумышыбыз белән яһүдиләр, гөнаһлы мәҗүсиләр түгел.
Инде яһүди белән грек, кол белән ирекле, ир-ат белән хатын-кыз арасында аерма юк, чөнки сез барыгыз да Мәсих Гайсәдә бер.
Аның нияте исә шул: билгеләнгән вакыт җиткәч, күк һәм җирдә булганнарның барысын да Мәсихтә берләштерү.
Бу сер шуннан гыйбарәт: Мәсих Гайсә бәрабәренә, Яхшы хәбәр аркылы яһүдиләр белән бергә яһүди булмаганнар да – варисташлар, бер тәннең әгъзалары һәм Аллаһы биргән вәгъдәне уртаклашучылар.
Шуңа күрә инде яһүди булмаганнар һәм яһүдиләр, сөннәтле һәм сөннәтсезләр, вәхшиләр, скифлар, коллар һәм иреклеләр арасында бернинди аерма юк, әмма Мәсих – һәммәсе һәм барысында.
Шунда күктә Аллаһы йорты ачылды һәм анда Аның Килешү сандыгы күренде. Шунда яшен яшьнәде, дөмбердәгән тавышлар ишетелде, күк күкрәүләр, җир тетрәү булды һәм бик көчле итеп боз яуды.
Мин ачылган күкне күрдем. Менә ак ат, Җайдагы Тугры һәм Хакыйкый дип атала. Ул гадел хөкем итә һәм көрәш алып бара.
Шуннан соң күктә ачык ишек күрәм. Элек миңа сөйләгән быргыдай тавыш болай ди: «Монда мен. Мин сиңа моннан соң булырга тиеш хәлләрне күрсәтермен».