30 Син аларны күп еллар сабыр гына көттең; пәйгамбәрләрең аша Үзеңнең Рухың белән үгетләп, кисәтеп торсаң да, алар игътибар итмәделәр. Шунлыктан Син аларны чит халыклар кулына тапшырдың.
Шуннан соң Ашшур патшасы, исраилиләрне Ашшурга сөреп җибәреп, аларны Халак шәһәрендә, Хабур елгасы буендагы Гөзән төбәгендә һәм мадайлылар яшәгән шәһәрләрдә урнаштырды.
Шуннан соң Раббы Үзенең коллары – пәйгамбәрләр аша болай диде:
Халыкны кабат Үзенә таба бормакчы булып, Раббы алар янына Үзенең пәйгамбәрләрен җибәрде, тик халык пәйгамбәрләрнең үгетләвенә колак салмады.
Йа Аллабыз, шушы хәлләрдән соң инде ни дип әйтик?! Әмерләреңне үтәмәдек бит.
Үгет-нәсыйхәт бирсен дип, Син аларга игелекле Рухыңны бүләк иттең, авызларыннан маннаны өзмәдең, сусауларын басар өчен, су эчердең.
Ләкин тора-бара алар, буйсынмас булып, Сиңа каршы баш күтәрделәр, Кануныңнан йөз чөерделәр, Сиңа кире кайтырга үгетләгән пәйгамбәрләреңне үтерделәр, Сиңа бик тә мәсхәрәле сүзләр әйттеләр.
Син аларны элеккечә Кануныңны үтәргә өндәдең, ләкин алар, тәкәбберләнеп, боерыкларыңа игътибар итмәделәр, Синең карар-хөкемнәреңне үтәү аларга имин-рәхәт тормыш бүләк итсә дә, шул карар-хөкемнәреңне үтәмичә гөнаһ кылдылар, үҗәтләнеп, Синнән йөз чөерделәр, сүзләреңә буйсынмадылар.
Халыкларга игълан итегез: «Раббы – патша!» – диегез. Дөньяның нигезе какшамас итеп нык корылган. Раббы халыкларны гадел хөкем итәчәк!
Әйе, сүз арты сүз, кагыйдә арты кагыйдә – аннан бераз, моннан бераз».
Ягъкубны – талаучыларга, Исраилне юлбасарларга кем тапшырды? – Раббы Үзе түгелме?! Чөнки без Аңа каршы гөнаһ кылдык; Исраил халкы Аның юлыннан барырга теләмәде, Канунын санламады,
Ачуымны Мин Үз исемем хакына бастырып киләм, Үземне дан-шөһрәтем хакына тыеп киләм – сине юк итмим.
Ләкин алар, баш күтәреп, Аның изге Рухын рәнҗеттеләр. Шуңа күрә Ул аларның дошманына әйләнде, аларга каршы сугыш ачты.
Раббы сезнең янга әледән-әле Үзенең колларын – пәйгамбәрләрен җибәреп торса да, сез аларның сүзләренә колак салмадыгыз, игътибар да итмәдегез.
Раббы сез кылган явызлыкларга вә әшәкелекләргә бүтәнчә түзеп тора алмады; шуңа күрә дә сезнең җирегез, үзегез күргәнчә, ташландык хәлгә төшеп, куркыныч бер урынга, каргалган, кеше яшәми торган җиргә әверелде.
„Мине нәфрәтләндерә торган бу әшәке эшләрегезне эшләмәгез!“ – дип әйтер өчен, Мин сезнең янга Үземнең колларымны – пәйгамбәрләремне – бер-бер артлы җибәрдем,
ләкин сез Мине тыңламадыгыз, сүзләремә колак салмадыгыз, явыз гамәлләрегездән баш тартмадыгыз, чит илаһларга корбаннар яндырудан туктамадыгыз.
Ата-бабаларыгыз Мисыр җиреннән чыккан көннән алып бүгенгәчә Мин сезнең янга Үземнең колларымны – пәйгамбәрләремне юллый тордым.
Раббы Үзе ниятләгәнне тормышка ашырды, борынгы заманнарда боерган сүзен җиренә җиткерде; сине һич кызганмый бөлгенлеккә төшерде, авыр хәлеңне күргән дошманыңны сөендерде, аның көч-куәтен арттырды.
Синең колларың булган пәйгамбәрләрнең безнең патшаларга, түрәләргә, ата-бабаларга, ил халкына Синең исемнән сөйләгән сүзләренә колак салмадык.
Күкләр Хуҗасы Раббы пәйгамбәрләр аша Үзенең Рухы белән ирештергән Канунны вә Аның сүзләрен ишетмәс өчен, йөрәкләрен таш кебек катырдылар. Шуның өчен Күкләр Хуҗасы Раббының аларга бик нык ачуы чыкты.
«Күпме генә әйтеп карасам да, алар Минем сүземә колак салмадылар, шуңа күрә, алар дәшкәндә, Мин дә аларны тыңламадым, – диде Күкләр Хуҗасы Раббы. –
Җитмеш өлкәннең икесе, Элдад һәм Медад, станда калдылар, Изге чатыр янына чыкмадылар. Әмма аларга да Рух иңеп, алар да пәйгамбәрлек иттеләр.
Чүлдә Ул аларга кырык ел буе түзеп торган.
һәм бер-берсе белән килешә алмыйча таралыштылар. Алар китәргә җыенганда, Паул болай диде: – Изге Рух сезнең аталарыгызга Ишагыйя пәйгамбәр аркылы дөрес әйткән:
Үҗәт халык! Йөрәкләрегез белән дә, колакларыгыз белән дә сөннәтсез адәмнәр! Сез аталарыгыз кебек үк һәрвакыт Изге Рухка каршы киләсез.
Аллаһының игелеклелеге сине тәүбәгә китерәчәген аңламыйча, чиксез игелеге, сабырлыгы һәм түземлеген санламыйсыңмы әллә?
Пәйгамбәрләрдәге Мәсих Рухы Мәсихнең газап чигәчәге һәм соңыннан киләчәк дан турында алдан әйткән, һәм алар Рухның кемне һәм кайсы вакытка күрсәтүен аңларга тырышканнар.
Пәйгамбәрлек сүзе беркайчан да кеше ихтыяры белән бирелмәде, кешеләр Аллаһыдан килгән хәбәрне Изге Рух белән рухландырылып сөйләделәр.
Кайберәүләр озакка суза дип исәпләүләренә карамастан, Раббы Үзенең вәгъдәсен үтәүне озаклатмый. Киресенчә, Ул сезгә зур сабырлык күрсәтә, чөнки Ул беркемнең дә һәлак булуын теләми, барысының да тәүбәгә килүен тели.