6 Аларның сукрануын, әйткән сүзләрен тыңлагач, минем бик нык ачуым чыкты.
Моның өчен мин аларны бик нык ачуландым, каргадым, кайберләрен кыйнадым, чәчләрен йолкыдым. Мин аларны Аллаһы белән ант иттердем, әйттем: «Кызларыгызны аларның угылларына хатынлыкка бирмәгез, үзегезгә вә угылларыгызга аларның кызларын алмагыз.
Минем бик нык ачуым чыкты, һәм мин Тобиянең бар әйберсен бүлмәдән чыгарып аттым.
Бу турыда бер фикергә килеп, дәрәҗәле кешеләргә вә башлыкларга мин: – Сез халык исәбенә байлык туплыйсыз! – дидем. Шуннан зур җыен җыйдым да
Синең барлык хезмәтчеләрең, миңа килеп, каршымда баш иярләр һәм: «Кит бездән, үзең дә, син әйдәгән халкың да китсен!» – диярләр. Шулчакны мин китәрмен, – дип әйтте һәм фиргавен яныннан ярсып чыгып китте.
Муса, бик нык ачуы чыгып, Раббыга әйтте: – Алар китергән бүләкләргә күзеңне дә салма. Мин аларның һичберсенә явызлык эшләмәдем, һичберсенең хәтта ишәген дә алмадым.
Каты күңелле булуларына ачынып, Гайсә ачу белән аларга карап алды да теге кешегә: – Кулыңны суз! – диде. Авыру адәм кулын сузды, һәм аның кулы савыкты.
Хәтта ачуыгыз килсә дә, гөнаһ кылмагыз: кояш батканчы, ачуыгыз басылсын.