1 Бервакыт кайбер ирләр һәм аларның хатыннары, яһүди кардәшләреннән зарланып, тавыш куптарды.
Мин үзем дә, кардәшләрем, хезмәтчеләрем һәм янымдагы сакчыларым да киенгән килеш йокладык, уң кулыбыздан коралны төшермәдек.
Чөнки Аңа ярлы-ябагайның ачыргаланып кычкыруы килеп иреште, һәм Ул кимсетелгәннәрнең моң-зарын ишетте.
Раббы әйтте: – Халкымның Мисырда газап чигүен күрдем, назыйрларның җәбереннән ничек сыкрануын ишеттем. Мин әлеге халыкның ачы кайгысын беләм.
Күкләр Хуҗасы Раббының йөзем бакчасы – Исраил халкы ул, Яһүдә кешеләре – Аның яратып утырткан үсентеләре. Гаделлек урнашыр дип көткән иде Ул, тик кан кою килеп чыкты; дөреслек көткән иде, тик аһ-зар гына ишетте.
Сәдыкыйя патша колларны иреккә чыгару турында барлык халык белән Иерусалимдә килешү төзегәннән соң, Иремиягә Раббы сүзе килеп иреште.
Хуҗа-Раббы болай дип әйтә: «Җитте сезгә, Исраил хакимнәре! Җәбер-золымны бетерегез, дөрес вә гадел гамәлләр кылыгыз, Минем халкымны үз биләмәләреннән кысып чыгарудан туктагыз, – дип белдерә Хуҗа-Раббы. –
Сез әле менә тагын нәрсә эшлисез: «Раббы безнең корбаннарыбызга күз дә салмый, аларны безнең кулдан канәгатьлек белән кабул итми», – дип зар елап, Раббы мәзбәхен күз яшьләренә күмәсез
– Көндез дә, төнлә дә Аллаһыны ярдәмгә чакыручыларны – Үзе сайлаганнарны – Ул әллә якламасмы?! Түзеп тора алырмы?!
Икенче көнне ике исраилинең сугышканын күргән. Аларны татулаштырырга теләп: «Ирләр, сез – туганнар бит, нигә бер-берегезне рәнҗетәсез?» – дигән.
Кырларыгызда сезнең өчен уңыш җыйганнарны алдап, хезмәт хакын түләмәдегез. Тыңлагыз: хакы түләнмәгән хезмәт сезгә каршы кычкыра. Уракчыларның ачы тавышлары Күкләр Хуҗасы Раббының колакларына барып ишетелде.