18 төзүчеләрнең дә билендә кылыч иде. Һәм быргычы һәрчак минем янда булды.
Шуннан соң мин шәһәр диварының тышкы ягындагы иңкүлекләргә, ачык урыннарга, ыру-гаиләләргә бүлеп, кылыч-сөңге вә ук-җәяләр белән коралланган кешеләр куйдым.
Дәрәҗәле кешеләргә, башлыкларга һәм бүтәннәргә мин: – Эш бик күп, ә без бөтен дивар буйлап таралганбыз, бер-беребездән еракбыз, – дидем. –
һәм әлеге сакчы, җиргә килүче кылычны күреп, мөгез быргы кычкыртса һәм халыкны кисәтсә,
Сезгә һөҗүм итүче дошманга каршы үз җирегездә сугышка чыкканда, кузгалу турында быргылар кычкыртыгыз. Шул чакта сез Раббы Аллагыз тарафыннан искә алынырсыз һәм дошманнарыгыздан котылып калырсыз.