17 Ниһаять, мин аларга: – Хәлебезнең аяныч икәнен күрәсездер. Иерусалим җимерелгән, капкалары янып беткән. Әйдәгез, Иерусалим диварларын төзеп, бу хурлыкны өстебездән төшерик! – дидем.
Без коллар идек, әмма Аллабыз безне коллыкта да ташламады; Фарсы патшалары күңелендә Ул безгә карата мәрхәмәт уятты: алар хәрабәгә әйләнгән Аллабыз йортын тергезергә, аны яңадан төзергә ярдәм итте һәм безгә Яһүдә вә Иерусалимдә хәвеф-хәтәрсез яшәргә мөмкинлек бирде.
Алар миңа: – Сөргеннән исән-имин әйләнеп кайта алганнар үз илләрендә бик җәфаланып, кимсетелеп көн күрә; Иерусалимнең диварлары җимерелгән, капкалары янган, – дип җавап бирде.
Төнлә мин, Үзән капкасы аша чыгып, Аждаһа чишмәсе янындагы Тирес капкасыннан үттем, Иерусалимнең җимерек диварларын, янган капкасын карадым.
Түрәләр минем кая барып, ни эшләп йөргәнемне белмәделәр, чөнки яһүдиләрнең берсенә дә – руханиларга да, дәрәҗәле кешеләргә дә, түрәләргә дә, бу эшне башкарырга тиешле кешеләргә дә мин һичнәрсә әйтмәдем.
Чишмә капкасын Миспа өлкәсе башлыгы, Хөл-Хөзе углы Шаллун төзәтте; ул, аны төзеп, түбәсен япты, ишекләрен, йозакларын вә бикләрен куйды. Ул әле тагын патша бакчасы каршында Шелах сусаклагычы янындагы һәм Давыт шәһәреннән төшүче басмаларга кадәрге диварны төзеде.
Кеше гомере үләнгә охшаш: кыр үләне кебек чәчәк ата ул,
Әй Сур кызы, халык арасыннан иң байлары сиңа бүләкләр китерер, илтифатыңны казанырга теләр.
Гүзәл патша кәләше сарай эчендә, ул алтын чигүле затлы киемнәрен кигән.
Ботаклары диңгезгәчә барып җитте, тармаклары Фырат елгасына сузылды.
И Аллаһы, безне элекке хәлебезгә кайтар, нурлы йөзеңне ач – без котылыйк!
Җирдәге барлык патшалыклар өчен алар коточыргыч, җирәнгеч бер нәрсәгә әйләнерләр. Үзем куып җибәргән барлык урыннарда алар хурлыкка калырлар, афәт билгесе буларак телгә керерләр, адәм мыскылы вә каһәр иясе булырлар.
Ягъкубның барлык торакларын Хуҗа-Хаким юк итте, аямады, ачуы чыгып, Яһүдәнең ныгытмаларын җимерде, патшалыкны һәм аның түрәләрен, мәсхәрәләп, җиргә егып салды.
Шәһәрем кызларының язмышын күреп, җаным өзгәләнә минем.
Мин сине, Иерусалим, бөлгенлеккә төшерәчәкмен, тирә-юнеңдәге халыклар арасында вә үтеп баручы һәркем каршында хурлыкка калдырачакмын.
Әй Иерусалим, диварларыңны төзеп, чикләреңне киңәйтер көн килеп җитә.
Аммони Нахаш исә аларга: – Һәркайсыгызның уң күзен чокып алып, бөтен Исраилне мәсхәрәгә калдырган тәкъдирдә генә, мин сезнең белән солых төзергә ризамын, – дип җавап кайтарды.