10 Хорунлы Санбаллат вә аммониләр түрәсе Тобия, исраилиләрнең иминлеген кайгыртучы кешенең килүен ишетеп, тәмам кайгыга калдылар.
Ул көнне халыкка Муса китабын кычкырып укыдылар. Анда болай дип язылган урынны таптылар: «Аммониләр вә мәабиләрдән берәү дә беркайчан Аллаһы халкы исәбенә керергә тиеш түгел,
Баш рухани Эльяшибтән туган Йояда угылларыннан берсе хорунлы Санбаллатның кияве иде. Мин аны үз янымнан кудым.
Моңарчы Аллабыз йортының келәтләре өчен рухани Эльяшиб җаваплы иде. Ул, Тобияне туганыдай якын күреп,
Моны ишеткәч, хорунлы Санбаллат, аммониләр түрәсе Тобия һәм гарәп Гешем, бездән көлеп һәм мыскыллап: – Сез башкарасы эш нидән гыйбарәт? Патшага каршы бармакчы буласызмы әллә? – диде.
Иерусалим диварларының корылуын, җимерелгән урыннарның төзәтелүен ишетеп, Санбаллат, Тобия, шулай ук гарәпләр, аммониләр вә ашдодлыларның бик нык ачуы чыкты.
Санбаллат, Тобия, гарәп Гешем вә бүтән дошманнарыбыз диварны төзеп бетерүем, җимерелгән урыннарның калмавы хакында ишеткәннән соң (гәрчә капкаларга әле ишекләр элмәсәм дә),
Бу хакта барча дошманнарыбыз ишеткәннән һәм тирә-ягыбыздагы халыклар моны күргәннән соң, аларның үз-үзләренә ышанычы бетте, чөнки бу эшнең Аллабыз ихтыяры белән кылынганын аңладылар.
Үзенең халкы өчен игелекле эшләр кылучы, кавеменең иминлеген кайгыртучы, Ахашверош патшадан кала илдә иң зур түрә булган яһүди Мәрдәкәй яһүдиләр арасында дәрәҗәле кеше һәм күп санлы кардәшләренең яраткан углы иде.
Ачу – рәхимсез, ярсу – тыелгысыз, әмма көнчелеккә кем каршы тора алыр?!
патша тәхетенә утырган колны, күбенгәнче икмәк ашаучы ахмакны,
Мин атка атланган колларны да, коллар сыман җәяү йөрүче түрәләрне дә күрдем.
Мәаб хакында йөрәгем сызлый. Мәаб кешеләре Согарга, Эгләт-Шелишиягә качалар, елый-елый Лухиткә таба менәләр, үзләренә ябырылган афәттән Хорунаим юлында зар елашалар.
Шуннан соң Исмәгыйль Миспада калган бар халыкны – патша кызларын, җансакчылар башлыгы Нәбузарадан әмере белән Ахикам углы Гедалия карамагына тапшырылган һәммә кешене әсирлеккә алды; Нетания углы Исмәгыйль, аларны үзе белән ияртеп, аммониләр җиренә таба юнәлде.
Хишбун вә Элгале иңрәве Яһаска, Согарга, Хорунаимгә, Эгләт-Шелишиягә кадәр җитәчәк, хәтта Нимрим сулары да кибәр.
Лухиткә таба елый-елый менеп бара алар. Хорунаим юлында кайгыдан ыңгырашкан тавышлар ишетелә.
Аларның ачулары килгән иде, чөнки бу ике рәсүл халыкны өйрәтә һәм Гайсә үледән терелгән кебек, үлеләрнең тереләчәген хәбәр итәләр иде.
Аллаһы йортында тәртип саклаучылар башлыгы һәм баш руханилар, моны ишеткәч, тагын нәрсә булыр икән инде, дип аптырашта калдылар.