29 – Аллаһы Углы, Сиңа бездән ни кирәк? Син монда безне вакытыннан элек газапларга килдеңме? – дип кычкырдылар алар.
– Сезнең эшегез түгел бу, Сәрүя угыллары. Әгәр Раббы аңа Давытны яманларга кушкан икән, «Ник син алай эшлисең?» – дип, аны кем туктата алыр?! – диде Давыт.
– Сезнең эшегез түгел бу, Сәрүя угыллары! Ни өчен сез бүген миңа карышасыз? Бүген, үземнең Исраил патшасы булуымны белгән көнне, Исраил җирендә кемнең дә булса җаны кыелырга тиешме?!
– Аллаһы кешесе, ни кирәк сиңа миннән? Әллә кылган гөнаһларымны исемә төшерергә һәм углымны үтерергә дип килдеңме син? – диде аңа хатын.
– Ни кирәк сиңа миннән? – диде Элиша Исраил патшасына. – Үзеңнең ата-анаңның пәйгамбәрләре янына бар. – Юк, – диде Исраил патшасы аңа җавап итеп, – чөнки мәабиләр кулына тапшырмакчы булып өч патшаны бирегә Раббы җыйды.
Әмма Нехо: – Яһүдә патшасы, ни кирәк сиңа миннән? Минем сиңа каршы яу чабуым түгел, бүген мин дошманым белән алышырга барам. Аллаһы миңа ашыгырга кушты, һәм Ул минем юлдашымдыр; каршы килмә Аңа, юкса харап итәр, – дип, аның янына үзенең илчеләрен җибәрде.
Әй Сур вә Сидун каласы, әй Пелешет җирендәге барлык өлкәләр, ни кылмакчы буласыз сез Миңа? Үч кайтармакчымы, Миннән үч алмакчымы сез? Кылган гамәлләрегезне Мин кичекмәстән үз башыгызга кайтарырмын!
Аздыручы иблис, Аның янына килеп: – Әгәр Син Аллаһы Углы булсаң, бу ташларга боер, икмәккә әйләнсеннәр! – диде.
Ә ерак түгел зур дуңгыз көтүе утлап йөри иде.
– Насаралы Гайсә! Сиңа бездән нәрсә кирәк?! Син безне һәлак итәр өчен килдеңме? Мин Синең Кем икәнеңне беләм! Син – Аллаһының Изгесе, – дип кычкырды ул.
эчләрендә явыз рух булганнар да, Аны күрүгә каршында йөзтүбән егылып: – Син – Аллаһы Углы! – дип кычкыра иделәр.
каты итеп кычкырып җибәрде: – Аллаһы Тәгалә Углы Гайсә! Сиңа миннән ни кирәк? Аллаһы хакына ялварып сорыйм: газаплама мине.
– Ә-ә, насаралы Гайсә, Сиңа бездән нәрсә кирәк?! Син безне һәлак итәр өчен килдеңме? Синең Кем икәнеңне беләм мин. Син – Аллаһының Изгесе, – дип бар көченә кычкырып җибәрде.
Шулай ук байтак кешедән: «Син – Аллаһы Углы», – дип кычкыра-кычкыра җеннәр дә чыкты. Әмма Гайсә җеннәрне сөйләүдән тыйды, чөнки алар Аның Мәсих икәнлеген белә иде.
Гайсәне күрүгә, ул, акырып, Аның алдына килеп егылды һәм: – Аллаһы Тәгалә Углы Гайсә, Сиңа миннән ни кирәк? Үтенеп сорыйм, газаплама мине, – дип кычкырды,
– Ханым, син ни өчен моны Миңа әйтәсең? Минем әле вакытым килеп җитмәде, – диде Гайсә аңа.
Паул артыннан һәм безнең арттан: – Бу кешеләр – Аллаһы Тәгалә коллары, алар сезгә котылу юлын күрсәтәләр, – дип кычкырып барды кыз.
Син Аллаһының бер булуына ышанасың. Яхшы! Хәтта җеннәр дә моңа ышана һәм калтырап тора.
Аллаһы гөнаһ кылган фәрештәләрне дә аямаган бит, чылбырлар белән бәйләп, тәмуг караңгылыгына ташлаган: алар анда хөкем көнен көтәләр.
Тиешле урыннарын сакламыйча, торакларын ташлап киткән фәрештәләрне онытмагыз: Раббы аларны тирән караңгылыкта, бөек көндә хөкем итү өчен мәңгелек чылбырларда бәйләп тота.
Аннары ул «Сиңа миннән ни кирәк? Ни өчен син минем җиремә сугыш белән килдең?» дигән сорау белән аммониләр патшасына үзенең илчеләрен юллады.