26 Ә инде ишетеп тә, сүзләремне үтәмәүче кеше үзенең йортын ком өстенә төзегән акылсыз кешегә охшаган.
Нигезен ташкын сулар агызып киткән йорт сыман, дөньялыктан алар вакытыннан алда тартып алындылар.
Акыллы хатын үзенең өен җыеп тотар, ә акылсыз хатын аны үз куллары белән җимерер.
Акыл ияләре оятка калды, алар, каушап, ятьмәгә эләкте. Раббы сүзен санга сукмаучыларны акыллы дип әйтеп буламы соң?!
Шулай итеп, сүзләремне ишетеп, аларны үтәүче һәркем үзенең йортын таш өстенә салган акыллы кешегә охшаган.
Яңгыр явып, елгалар ташып, көчле җилләр исеп, шул йортка ябырылган, әмма ул җимерелмәгән, чөнки таш нигез өстенә салынган булган ул.
Яңгыр явып, елгалар ташып, көчле җилләр исеп, шул йортка ябырылган. Ул йорт җимерелгән, һәм аның җимерелүе коточкыч булган».
Ә инде ишетеп тә сүзләремне үтәмәүче кеше – нигез салмыйча гына җир өстенә йорт төзегән кеше кебек. Ташкын сулар йортка килеп бәрелгән, һәм ул шундук авып төшкән – аңардан берни калмаган».
Әй, син, төпсез кеше! Иманның гамәлдән башка файдасыз булуына дәлилләр телисеңме?
Аллаһы кешесе өстәп болай диде: – Исраилнең Раббы Алласы әйтә: «Теге чакны Мин: „Синең ыругың, синең атаңның ыругы гомер бакый Миңа хезмәт итәр!“ – дип әйткән идем. Әмма хәзер Мин: „Юк, алай булмас!“ – дим. Мине данлаучыны данлармын! Мине санламаучыны исә хур итәрмен!