17 Менә шулай, яхшы агач – яхшы җимеш, ә начар агач начар җимеш бирә.
Агымсу ярында үскән агач кебек ул: җимешен үз вакытында бирер, яфраклары шиңмәс-корымас; һәр эшендә уңышка ирешер ул.
Ә мин чалырга алып барган юаш бәрән сыман булганмын, дошманнарым миңа каршы фетнә оештырганны белмәдем. «Әйдәгез, агачны җимешләре белән бергә юк итик, аны исәннәрдән аерып кисик, исеме дә телгә алынмасын», – дигән алар.
Су буенда үскән, тамырларын елгага таба җәйгән агач кебек булыр ул: эссе көннәр аны куркытмас, яфраклары һәрчак яшел калыр; ел коры килгәндә дә борчылмас ул, җимеш бирүдән дә туктамас.
Яхшы агач – начар җимеш, начар агач та яхшы җимеш бирә алмый.
Яктылыкның җимеше – һәртөрле игелеклелек, тәкъвалык һәм хакыйкать.
Гайсә Мәсих аша тәкъвалык җимешләрен мул итеп китерүегезне теләп дога кылам. Шул очракта Аллаһыга дан һәм мактау булыр.
Һәр игелекле эшегез җимеш китереп, Аллаһыны танып белүегез артканнан-арта барып, Хаким Гайсәгә лаеклы булып яшәрсез һәм һәрнәрсәдә Аңа яраклы булырсыз, дип дога кылабыз.
Мәхәббәт мәҗлесләрегездә алар – пычрак таплар: вөҗдансызланып сыйланалар. Алар – үзләре хакында гына кайгыртучы көтүчеләр, җил куып йөрткән яңгырсыз болытлар, бөтенләй үлгән, тамыры белән кубарылган, көзен җимеш бирми торган агачлар.