17 Ә син исә, ураза тотканда, чәчләреңне майла һәм битеңне ю:
Шуннан Давыт яткан җиреннән торып юынды, хуш исле майлар сөртте, өс-башын алыштырды да Раббы йортына гыйбадәт кылырга юнәлде. Өенә әйләнеп кайтканнан соң, ашарга китерергә боерды һәм утырып тамагын туйдырды.
Сәрүя углы Йоав, Тыкуадан акыллы-зирәк бер хатынны патша янына алып килер өчен, кешеләр җибәрде. Әлеге хатынга ул: – Зур хәсрәткә тарыган кеше сыман, өстеңә кайгы киемнәре ки дә хуш исле майларыңны сөртенмичә, матәм тоткан хатын кыяфәтендә
Кием-салымың һәрвакыт ак булсын, һәм башыңа ягылган хушбуй бетмәсен.
Син юын-төзәтен, хушбуй сөртен дә, кешелеккә дигән киемнәреңне киеп, ындыр табагына бар, әмма, Богаз ашап-эчкәнче, аның күзенә чалынма.